BHP

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

1. BHP szkolenia kursy.  Istota bezpieczeństwa i higieny pracy:

BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

BHP szkolenia kursy.W Konstytucji znalazł się zapis dotyczący bezpiecznych i higienicznych warunków pracy: art. 66 ust. l stanowi, że każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a art. 68 ust. l, że każdy ma prawo do ochrony zdrowia. Wyrażenie „bezpieczeństwo pracy”
symbolizuje działania i środki, które służą zapobieganiu urazom – wypadkom przy pracy.
„Higiena pracy” obejmuje natomiast działania i środki służące zapobieganiu chorobom
zawodowym.
Zarówno pracownik jak i pracodawca są uprawnieni jak i zobowiązani do tego, aby w zakładzie
pracy panował ład i porządek, a bezpieczeństwo i higiena pracy była na wysokim poziomie.
W pracy człowiek spędza spora część czasu warto więc zadbać o to aby warunki jego pracy były
bezpieczne i higieniczne. Dobre warunki pracy sprawiają,że praca staje się mniej uciążliwa
i męcząca a przez to bardziej efektywna.
2. Zakres obowiązków i uprawnień pracodawcy, pracowników oraz poszczególnych
komórek organizacyjnych zakładu pracy i organizacji społecznych w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy:
Zgodnie z art. 94 Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) do zakresu
obowiązków pracodawcy naleŜy zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
oraz prowadzenie systematycznie szkoleń pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny
pracy. BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

Podstawowe obowiązki pracodawcy:

– organizowanie pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
– zapewnienie przestrzegania w zakładzie pracy przepisów i zasad bezpieczeństwa i
higieny pracy, wydawanie poleceń usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolowanie
wykonywania tych poleceń,
– zapewnienie wykonania nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez
organy nadzoru nad warunkami pracy,
– zapewnienie wykonania zaleceń społecznego inspektora pracy. BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

Ponadto pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe,

związane z wykonywana pracą, oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko, a także informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąŜe się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przez zagrożeniami.BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

Pracodawca zapewnia:

– organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed
zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i
uciążliwości.
– Likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie
technologii, urządzeń, materiałów i substancji nie powodujących tych zagrożeń. Jezeli ze
względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagroŜeń nie jest moŜliwa, naleŜy stosować
odpowiednie rozwiązania organizacyjne i techniczne, w tym odpowiednie środki ochrony
zbiorowej, ograniczające wpływ zagrozeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.
– Środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do rodzaju i poziomu zagroŜeń w
przypadku, gdy ograniczenie zagroŜeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i
organizacyjnych nie jest wystarczające, pracodawca powinien zapewnić pracownikom
informacje o istniejących zagroŜeniach, przed którymi chronić ich będą środki ochrony
indywidualnej oraz informacje o tych środkach i zasadach ich stosowania.
– Systematyczne kontrole stanu bhp ze szczególnym uwzględnieniem organizacji
procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych oraz ustala
sposoby rejestracji nieprawidłowości i metod ich usuwania. BHP szkolenia bhp Gdynia Trójmiasto

Pracodawca jest uprawniony do:

– nagradzania i wyróżniania pracowników,
– stosowania kary upomnienia i kary nagany za nieprzestrzeganie przez pracownika
ustalonego porządku, regulaminu pracy, przepisów bhp oraz przepisów ppoż.
– stosowania kary pienięŜnej za nieprzestrzeganie przepisów bhp, opuszczenie stanowiska
pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub
spoŜywanie alkoholu w czasie pracy.
Osoby kierujące pracownikami są zobowiązane do:
– organizowania stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i
higieny pracy,
– dbania o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z
przeznaczeniem.
– Organizowania, przygotowywania i prowadzenia prac, uwzględniając zabezpieczenie
pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami
związanymi z warunkami środowiska pracy,
– dbania o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposaŜenia technicznego,
a także  o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z
przeznaczeniem.
– Egzekwowania przestrzegania przez pracowników przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy,
– zapewnienia wykonania zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad
pracownikami.

W zakładzie pracy zatrudniającym mniej niż  100 pracowników

pracodawca powierza wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy.
Zadania pracownika pełniącego funkcje służby bhp:
– przeprowadzanie kontroli warunków pracy oraz przestrzeganie przepisów i zasad bhp,
– bieŜące informowanie pracodawcy o stwierdzonych zagroŜeniach zawodowych, wraz z
wnioskami zmierzającymi do usuwania tych zagrożeń.
– Sporządzanie i przedstawienie pracodawcy, co najmniej raz w roku, okresowych analiz
stanu bezpieczeństwa i higieny pracy zawierających propozycje przedsięwzięć
technicznych i organizacyjnych mających na celu zapobieganie zagroŜeniom Ŝycia i
zdrowia pracowników oraz poprawę warunków pracy.
– Udział w opracowywaniu planów modernizacji i rozwoju zakładu pracy oraz
przedstawianie propozycji dotyczących uwzględnienia w tych planach rozwiązań
techniczno – organizacyjnych zapewniających poprawę stanu bezpieczeństwa i higieny
pracy. 

BHP szkolenia bhp

BHP szkolenia kursy

Księga bezpieczeństwa i higieny pracy jest to zbiór funkcjonujących w firmie:

  • procedur,
  • instrukcji,
  • zarządzeń,
  • poleceń,
  • ustaleń organizacyjnych
  • dotyczących bhp.

Pamiętaj!

W zależności od wielkości firmy i profilu jej działalności księgi bhp mają różną zawartość i objętość (zróżnicowanie to wynika z liczby i ciężkości zagrożeń).

Treść księgi bhp

W księdze bhp powinny znaleźć się między innymi zapisy dotyczące:

  • Zakresów odpowiedzialności poszczególnych osób kierownictwa i nadzoru za zapewnienie warunków bhp na poszczególnych stanowiskach pracy,
  • Organizacji, podległości, zakresu obowiązków, odpowiedzialności i uprawnień służby bhp,
  • powołania i funkcjonowania komisji bezpieczeństwa i higieny pracy,
  • określania potrzeb dotyczących szkolenia w dziedzinie bhp oraz sposobów jego realizacji,
  • sposobu organizacji profilaktycznych lekarskich badań okresowych pracowników.
  • Zatrudniania pracowników posiadających wymagane kwalifikacje lub potrzebne umiejętności,
  • identyfikacji i monitorowania zagrożeń występujących w firmie,
  • doboru i stosowanych środków ograniczających zagrożenia,
  • identyfikacji i wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych oraz tych, które wymagają obsady co najmniej dwuosobowej,

Treść księgi bhp

  • oceny ryzyka zawodowego wraz ze sposobem zapoznania z nim pracowników oraz planowania i realizacji działań ograniczających to ryzyko,
  • opracowywania i zapoznawania pracowników z instrukcjami bhp.
  • Konsultowania i udziału pracowników w sprawach dotyczących bhp, w tym przy opracowywaniu instrukcji bhp,
  • kontroli warunków pracy na poszczególnych stanowiskach pracy wraz z realizacją wniosków pokontrolnych,
  • realizacji wniosków z kontroli organów nadzoru zewnętrznego nad warunkami pracy (np. PIP),
  • pomiarów warunków środowiska pracy wraz z realizacją wniosków z nich wynikających,
  • przeprowadzania okresowych przeglądów stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w firmie wraz ze sposobem realizacji wniosków z nich wynikających.
  • Opracowywania planów poprawy warunków bhp,
  • badań przyczyn i okoliczności wypadków przy pracy, chorób zawodowych, awarii oraz zdarzeń potencjalnie wypadkowych wraz z realizacją działań zapobiegawczych wystąpienia podobnych sytuacji w przyszłości,
  • usług świadczonych przez inne podmioty na rzecz i na terenie firmy w zakresie oceny, wyboru, kontroli, nadzorowania oraz świadomości zagrożeń.

Treść księgi bhp

  • Zakupów towarów w zakresie zapewnienia ich zgodności z powszechnie obowiązującymi przepisami prawnymi i przepisami bhp obowiązującymi w firmie,
  • identyfikacji i dostępu do aktualnych wymagań prawnych oraz innych dotyczących bhp w odniesieniu do działalności firmy, a w szczególności stanowisk pracy,
  • wyrobów i usług podlegających nadzorowi firmy lub tych, na które może ona wpływać.
  • Reagowania na zmiany wewnątrz firmy mające wpływ na bezpieczeństwo
    (zmiana struktury organizacyjnej, stanu osobowego załogi, wprowadzenie nowych maszyn, technologii, procesów i procedur),
  • reagowania na zmiany zewnętrzne wynikające ze zmian przepisów prawnych i rozwoju wiedzy oraz techniki w zakresie bhp,
  • sposobów motywowania pracowników do angażowania się w działania na rzecz poprawy warunków bhp w firmie.
  • Postępowania w sytuacjach awaryjnych, dotyczące:

– sposobów ewakuacji i zapewnienia środków ratunkowych,

– organizacji ratownictwa i pierwszej pomocy medycznej,

– zapewnienia łączności, systemów ostrzegawczych i alarmowych.

Ergonomia

Termin ergonomia powstał z połączenia dwóch słów greckich: ergon praca i n‘mos prawo. Za prekursora współczesnej ergonomii uważa się Polaka, Wojciecha Jastrzębowskiego.

Ergonomia jest to nauka o wzajemnym dostosowaniu pracy do człowieka oraz człowieka do pracy  z akcentem na pierwszą część tej formuły.

Ergonomia to łączne zastosowanie niektórych nauk biologicznych dla zapewnienia, w stosunkach między człowiekiem a pracą, optymalnych warunków wzajemnego dostosowania w celu zwiększenia wydajności pracy i przyczynienia się do pomyślności pracownika.

 

W ergonomii chodzi o wykorzystanie osiągnięć współczesnej techniki, psychologii i medycyny do zapewnienia możliwie wysokiej wydajności pracy przy możliwie najmniejszym koszcie biologicznym.

BHP szkolenia kursy

Ergonomia wchodzi w skład grupy nauk o pracy, do której zalicza się:

  • prakseologię,
  • organizację i zarządzanie,
  • socjologię pracy,
  • fizjologię pracy,
  • działy ekonomii szczegółowej (ekonomika przemysłu, transportu i łączności, rolnictwa, handlu i usług, przedsiębiorstw, pracy).

Definicje ergonomii:

  1. Rosner

Ergonomia bada funkcjonalne możliwości i właściwości człowieka w procesach pracy, które sprawiają, że praca ludzka staje się bardziej sprawna, a jednocześnie przyczyniają się do duchownego i fizycznego rozwoju człowieka pracującego, zapewniają mu bezpieczeństwo i wygodę oraz chronią jego zdrowie i zdolność do pracy.

  1. Gilpin

Ergonomia jest nauką zajmującą się ludźmi w procesie pracy. Celem tej nauki jest optymalizacja pracy poprzez coraz lepsze projektowanie czynności roboczych, maszyn i urządzeń, stanowisk pracy oraz materialnych warunków pracy.

  1. Koczocik-Przedpelska

Ergonomią nazywamy łączne zastosowanie nauk technicznych oraz niektórych nauk biologicznych i społecznych dla zapewnienia w stosunkach między człowiekiem a pracą optymalnych warunków wzajemnego dostosowania się w celu zwiększenia wydajności pracy i przyczynienia się do pomyślności pracownika.

 

  1. Kamiński

Ergonomia jest kompleksową nauką empiryczną, ukierunkowaną na wieloaspektowe poznanie układu człowiek – praca i opracowanie dyrektyw dla urzeczywistnienia w praktyce obustronnego dostosowania elementów układu celem zapewnienia mu możliwie optymalnych warunków funkcjonowania.

Statut IEA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Ergonomiczne)

Ergonomia określa stosunki powstające między człowiekiem a jego zajęciem, sprzętem i środowiskiem w najszerszym tego słowa znaczeniu, włączając w to sytuacje związane z pracą, zabawą rekreacją i podróżą.

 

Cechy ergonomii

  • Prowadzenie badań na dostosowaniem rzeczowych składników układu „człowiek-praca” do naturalnych ograniczeń psychosomatycznych pracownika
  • Dążenie do zapewnienia tą drogą możliwie wysokiej sprawności człowieka
  • Charakter zapobiegawczy ergonomii, jej dążenie do eliminowania wszelkich zagrożeń zdrowia
  • Dążenie do optymalnego ukształtowania biologicznego kosztu wykonywania pracy

 

Najnowsze kierunki rozwoju ergonomii

  • Ergonomia wyrobów masowego użytku – metody te sprowadzają się do ustalenia, czy dany wyrób spełnia przewidziane dla niego funkcje.
  • Ergonomia a zadowolenie z pracy – celem tych badań jest zintegrowanie wysiłków zmierzających do poprawy warunków, w jakich wykonywana jest praca.
  • Ergonomia osób w starszym wieku i nie w pełni sprawnych – celem jest przystosowanie pracy do specyficznych ograniczeń osób w starszym wieku, a także innych osób o ograniczonej sprawności psychofizycznej.
  • Społeczne i ekonomiczne aspekty ergonomii – powiązanie ergonomii z założeniami polityki społecznej i ekonomicznej.

 

Działalność ergonomiczna polega na dostosowaniu środowiska roboczego do biologicznej specyfiki organizmu człowieka, co oznacza, że środowisko pracy należy dostosować do człowieka, a nie odwrotnie.

 

Gdy technika ma ograniczony wpływ na warunki pracy, np. w kopalniach, można wtedy wymagać od ludzi, aby korzystając z własnych, fizjologicznych mechanizmów adaptacyjnych, dostosowywali się do swego Środowiska. Ergonomia ma wtedy za zadanie łagodzić dysonanse na styku człowiek-środowisko i ułatwia pracującemu wykonywanie jej w warunkach, w jakich jest ona w ogóle możliwa, lecz za cenę niewspółmiernie dużego wysiłku, albo też umożliwienie mu za pomoc środków technicznych przebywanie i pracowanie w warunkach, w jakich bez tej pomocy nie byłby w stanie nawet przeżyć.

 

W Polsce badania naukowe w dziedzinie ergonomii są prowadzone przez wiele Instytutów. Ich profil badawczy jest znacznie zróżnicowany. Obejmuje on zagadnienia ergonomii koncepcyjnej, korekcyjno- koncepcyjnej (atestacja) oraz korekcyjnej

BHP szkolenia kursy

Rola i znaczenie ergonomii korekcyjnej i ergonomii koncepcyjnej

 

Ergonomia korekcyjna

 

Ergonomia korekcyjna zajmuje się analizą już istniejących stanowisk pracy z punktu widzenia ich dostosowania do psychofizycznych możliwości pracowników oraz formułowaniem zaleceń, mających na celu polepszenie warunków pracy, zmniejszenie występujących obciążeń oraz poprawą wydajności i jakości pracy.

Ergonomia korekcyjna dąży do poprawy istniejących warunków pracy.

 

Ergonomia koncepcyjna , nazywana często prospektywną, ma na celu zastosowanie

ergonomicznie prawidłowych rozwiązań w fazie przygotowania projektów maszyn, urządzeń, narzędzi, stanowisk pracy, hal, budynków, a także szkół i mieszkań.

 

Założeniem ergonomii koncepcyjnej jest zaprojektowanie układu człowiek-maszyna, które zapewniałoby mu maksimum niezawodności i bezpieczeństwa, przy jednoczesnym zminimalizowaniu fizycznych, psychicznych i środowiskowych obciążeń pracownika.

 

Przedmiot zainteresowań ergonomii korekcyjnej

 

Przedmiotem zainteresowania ergonomii korekcyjnej jest analiza już istniejących stanowisk pracy z punktu widzenia ich dostosowania do psychofizycznych możliwości pracowników oraz formułowanie zaleceń, mających na celu usuwanie usterek dostrzeżonych w eksploatacji maszyn lub urządzeń, zmniejszenie istniejących obciążeń psychofizycznych (kosztu biologicznego), popraw wydajności i jakości pracy, polepszenie materialnych warunków pracy, jak również zasad organizowania procesu pracy.

 

Działania w zakresie ergonomii korekcyjnej stanowią kontynuację i rozwinięcie tradycyjnego podejścia pracownika bhp, lekarza, higienisty czy specjalisty dziedziny nauki o pracy. Dotyczą one najczęściej poprawy parametrów materialnych warunków pracy (np. zmniejszenie hałasu, drgań, poprawa oświetlenia, polepszenie warunków mikroklimatycznych) lub też wyeliminowanie nadmiernych obciążeń fizycznych i psychicznych (tj. mechanizacja i automatyzacja ciężkich prac fizycznych, poprawa pozycji przy pracy, poprawa organizacyjno-technicznych warunków odbioru informacji, usprawnienia w organizacji pracy.

 

Ergonomia koncepcyjna

Ergonomia koncepcyjna wyrosła z doświadczeń ergonomii korekcyjnej, jest wyrazem wyższej fazy rozwoju nauk o pracy człowieka. Założeniem jej jest takie ustalenie wzajemnych funkcji człowieka i maszyny, które zapewniłyby danemu układowi maksimum bezpieczeństwa i niezawodności przy minimum fizycznego i psychicznego wysiłku pracownika.

 

Ergonomia koncepcyjna, w przeciwieństwie do klasycznej ergonomii praktyki przemysłowej, nie akceptuje istniejącego podziału funkcji pomiędzy człowieka a maszynę, lecz na podstawie analizy ergonomicznej zaleca przydział pewnych funkcji człowiekowi, innych maszynie. Dominują tutaj czynności o charakterze badań podstawowych, gdzie procedurą badawczą jest eksperyment.

 

Ergonomia koncepcyjna i ergonomia korekcyjna

 

Ergonomia koncepcyjna stosowana w fazie dyskusji nad założeniami konstrukcyjnymi czy wstępnym projektem struktury technicznej jest o wiele bardziej racjonalna niż ergonomia korekcyjna.

 

Ergonomia korekcyjna odgrywa dużą rolę w przypadku usuwania drobnych usterek.

 

Pośrednią formą ergonomii korekcyjnej i ergonomii koncepcyjnej jest metoda atestacji (zatwierdzenia) prototypów nowych wyrobów, maszyn i urządzeń przed wydaniem zgody na ich produkcję.

 

BHP szkolenia kursy

Ergonomia układów (systemów)

 

Ergonomia układów zajmuje się projektowaniem całościowych rozwiązań układu: człowiek-maszyna-środowisko-metody pracy, w taki sposób, aby zapewnić możliwie pełny komfort wykonawczy przy jednoczesnym wysokim poziomie wydajności i jakości pracy.

 

Ergonomia układów rozpoczyna od wszechstronnej analizy celu i założeń danego układu i według określonych kryteriów zaleca przydział jednych funkcji człowiekowi, innych maszynie.

 

Fizjologia pracy

Fizjologia pracy jest obok psychologii pracy podstawową nauką biologiczną, wykorzystywaną przy pracach ergonomicznych.

 

Zgodnie z definicjÊ G. Lehmana fizjologia pracy jest to poznanie fizycznej budowy i czynności ciała pracującego człowieka. Celem jej jest dostosowanie pracy do człowieka dla możliwie ekonomicznego wykorzystania jego siły roboczej, przy unikaniu zbędnego wysiłku i zmęczenia, co w rezultacie prowadzi do wykonywania pracy w warunkach racjonalnych z gospodarczego punktu widzenia.

 

Według S. Klonowicza, celem fizjologii pracy jest stworzenie naukowo uzasadnionych podwalin racjonalnej organizacji pracy.

 

Fizjologia pracy jest nauką stosowaną, a wyniki jej badań prowadzą do formułowania praktycznych zaleceń dotyczących sposobu wykonywania pracy i warunków, w jakich powinna się odbywać.

 

Ergonomia a fizjologia pracy

 

Ergonomia rozpatruje naukowo wszystkie czynniki i okoliczności, które pozwalają jak najlepiej dostosować pracę do fizjologicznych i psychologicznych potrzeb i właściwości człowieka.

 

Jest ona naturalnym przedłużeniem i rozszerzeniem fizjologii pracy i nie może bez niej istnieć.

 

Różne rodzaje pracy można klasyfikować z punktu widzenia fizjologii, określając:

– wielkość wysiłku mięśniowego dynamicznego – związany jest z kurczeniem i rozkurczaniem się mięśni szkieletowych, co prowadzi do przemieszczania się ciała lub jego części w przestrzeni,

– wielkość wysiłku mięśniowego statycznego – związany jest z długotrwałym skurczem (napięciem) niektórych mięśni szkieletowych,

– stopień zaangażowania procesów poznawczych – określa złożoność mechanizmów przetwarzania informacji zachodzących w mózgu w trakcie wykonywania pracy.

 

W organizmie ludzkim zachodzi ciągły proces przemiany materii. Podstawowa przemiana materii jest to najmniejsza ilość energii zużywana przez człowieka w stanie spoczynku. U osób dorosłych norma w zakresie podstawowej przemiany materii wynosiła w granicach 1.400 – 1.700 kcal/dobę i jest wyższa u mężczyzn niż u kobiet.


MATERIAŁY SZKOLENIOWE

SZKOLENIE OKRESOWE Z ZAKRESU BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY DLA OSÓB KIERUJĄCYCH PRACOWNIKAMI

 

Spis treści:

  1. Prawo pracy:
    • Podstawowe obowiązki pracodawcy
    • Podstawowe obowiązki pracownika
    • Odpowiedzialność za naruszenie przepisów z zakresu ochrony pracy
    • Ochrona pracy kobiet oraz mężczyzn sprawujących opiekę nad dzieckiem
    • Wypadki przy pracy i choroby zawodowe oraz świadczenia z nimi związane
    • Profilaktyczna opieka zdrowotna. Badania do celów sanitarno-epidemiologicznych
    • Podstawowe zagrożenia na stanowisku pracy i profilaktyka.
    • Organizacja stanowisk pracy biurowej, ze szczególnym uwzględnieniem stanowisk z komputerami i innymi urządzeniami biurowymi
    • Wybrane zmiany w prawie pracy. Kwestia szkoleń z zakresu bhp
  2. Ochrona przeciwpożarowa
    • Źródła powstawania pożaru oraz możliwość jego rozprzestrzeniania.
    • Możliwość rozprzestrzeniania się pożaru.
    • Zasady zapobiegania możliwości powstania pożaru oraz innym zagrożeniom.
    • Środki gaśnicze. Próbna ewakuacja
    • Zasady postępowania w wypadku zaistnienia pożaru.
    • Zasady bezpiecznej ewakuacji
    • Postępowanie w razie zagrożenia bombowego/terrorystycznego
  3. Organizacja i zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie wypadku
    • Co robić najpierw?
    • Kolejność zajmowania się ofiarami
    • Porażenie prądem elektrycznym – pierwsza pomoc
    • Krwotoki, rany oraz ich opatrywanie
    • Oparzenia
    • Wstrząs
    • Złamania
    • Wypadki komunikacyjne
    • ABC pierwszej pomocy przedlekarskiej (zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji z 2005 r.)

Załącznik nr 1. Karta szkolenia wstępnego

Załącznik nr 2. Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w uczelniach (wybór)

Załącznik nr 3. Rozporządzenie Ministra Kultury w sprawie warunków przechowywania dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców (dotyczy archiwów)

  1. Prawo pracy
  • Podstawowe obowiązki pracodawcy (tu: rektora; w znaczącej części zagadnień obejmują one dziekanów w zakresie przyjętym w danej uczelni – por. statut, regulaminy, rozporządzenia rektora etc.)
  1. Pracodawca jest zobowiązany w szczególności:
  2. zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami,
  3. organizować stanowisko pracy w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy.
  4. Organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie,
  5. przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientacj ę seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy,
  6. zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
  7. Terminowo wypłacać wynagrodzenie,
  8. ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
  9. stwarzać pracownikom podejmuj ącym zatrudnienie po ukończeniu szkoły zawodowej lub szkoły wyższej warunki sprzyjające przystosowaniu się do należytego wykonywania pracy,
  10. zaspokajać, w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników,
  11.  stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy,
  12.  prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników.
  13. wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego,
  14. Pracodawca obowiązany jest ponadto chronić życie i zdrowie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest zobowiązany:
  15. organizować pracę w sposób zapewniaj ący bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
  16. Zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
  17. zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
  18. zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
  19. Pracodawca jest obowiązany terminowo wydawać pracownikowi świadectwo pracy.
  20. Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.
  1. Pracodawca obowiązany jest szacować, dokumentować i informować pracowników o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną przez nich. Odbywa się to w ramach instruktażu stanowiskowego, zaś szacunek ryzyka dokumentowany jest w formie arkuszy oceny ryzyka zawodowego lub w programie instruktażu stanowiskowego.
  2. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników w sposób przyj ęty u danego pracodawcy o możliwości zatrudnienia w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy, a pracowników zatrudnionych na czas określony – o wolnych miejscach pracy.
  3. Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.
  • Podstawowe obowiązki pracownika
  1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.
  2. Pracownik jest obowiązany w szczególności:
  3. przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy,
  4. przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku,
  5. przestrzegać przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych,
  6. dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę,
  7. przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach i zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na straty,
  8. przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.
  9. Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany:
  10. znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddać się wymaganym egzaminom sprawdzającym,
  11. wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,
  12. dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy,
  13. stosować zgodnie z przeznaczeniem środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem,
  14. poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,
  15. niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku przy pracy, albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także osoby znajduj ące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,
  16. współdziałać z pracodawcą, przełożonymi i innymi przedstawicielami pracodawcy w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.
  17. W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzaj ą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
  • Odpowiedzialność za naruszenie przepisów o ochronie pracy Odpowiedzialność porządkowa (służbowa)

Kto podlega: wszyscy pracownicy

Przedmiot odpowiedzialności – nieprzestrzeganie:

  • ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy (regulaminu pracy),
  • przepisów bhp,
  • przepisów przeciwpożarowych,
  • przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

 

 

Kary porządkowe:

  • kara upomnienia,
  • kara nagany,
Przedmiot odpowiedzialności:
  • nieprzestrzegania przepisów bhp lub przepisów przeciwpożarowych,
  • opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia
  • stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy Kary porządkowe:
  • kara pieniężna (za jedno wykroczenie – nie wyższa niż jednodniowe wynagrodzenie; łączne kary pieniężne nie mogą przekraczać dziesiątej części wynagrodzenia miesięcznego przypadającego pracownikowi do wypłaty).

UWAGA: kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu przepisów bhp i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia. Pracodawca przed wymierzeniem kary winien wysłuchać pracownika na okoliczność popełnionego przez niego naruszenia obowiązku pracowniczego. Pracodawca uwzględnia rodzaj przekroczenia, stopień winy pracownika, jego dotychczasowy stosunek do pracy. Ukarany pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O jego uwzględnieniu lub odrzuceniu decyduje pracodawca z porozumieniu z organizacją związkową. Nieodrzucenie go w ciągu 14 dni od daty wniesienia oznacza jego uwzględnienie.

Odpowiedzialność wykroczeniowa

Kto podlega: osoby, które dopuściły się naruszenia przepisów art. 281-283 kp oraz przepisów ustawy o społecznej inspekcji Pracy; w szczególności są to osoby pełniące funkcje kierownicze, odpowiedzialne za przestrzeganie przepisów prawa pracy, przepisów sanitarnych, przeciwpożarowych i innych.

Katalog kar:
  • zasadnicza – grzywna do 2000 zł lub 5000 zł (w razie powtórnego ukarania za to samo przewinienie w przeciągu 2 lat); sądy grodzkie: do 30 tys. zł
  • dodatkowa – podanie orzeczenia do publicznej wiadomości.

Postępowanie wykroczeniowe prowadzi Państwowa inspekcja Pracy.

Odpowiedzialność karna

Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zawodową (rozdz. XXVIII kk)

Art. 218 § 1. Kto, wykonując czynności w sprawie zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie i uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

  • 2. Osoba określona w § 1, odmawiająca ponownego przyj ęcia do pracy, o której przywróceniu orzekł właściwy organ podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności do roku.

Art. 219. Kto narusza przepisy prawa o ubezpieczeniach społecznych nie zgłaszając, nawet za zgodą zainteresowanego, wymaganych danych albo zgłaszając nieprawdziwe dane mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokości, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat

Art. 220 § 1. Kto, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 221. Kto wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy lub chorobie zawodowej albo nie sporządza lub nie przedstawia wymaganej dokumentacji, podlega grzywnie do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności.

  • Ochrona pracy kobiet oraz mężczyzn sprawujących opiekę nad dzieckiem

Zabrania się:

  1. Kobietom w ciąży:
  2. pracy przy obsłudze komputerów ponad 4 godziny na dobę,
  3. pracy na wysokościach zagrażających upadkiem oraz związanych z wchodzeniem i schodzeniem po drabinach, klamrach etc.
  4. zatrudniania kobiet w ciąży w godzinach nadliczbowych, wymiarze dobowym przekraczaj ącym 8 godzin dziennie, w porze nocnej oraz delegowanie poza stałe miejsce pracy.
  5. Kobietom w ciąży i okresie karmienia:
  6. pracy przy ręcznym podnoszeniu i przenoszeniu oraz przewożeniu ciężarów o masie przekraczającej:
  7. przy ręcznym podnoszeniu i przenoszeniu ciężarów po powierzchni płaskiej:
  • przy pracy stałej 3 kg
  • przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej) 5 kg
  1. przy ręcznym przenoszeniu pod górę (po pochylniach, schodach…):
  • przy pracy stałej 2 kg.
  • Przy pracy dorywczej 3,75 kg
  1. przy przewożeniu ciężarów:
  • 12,5 kg przy przewożeniu na taczkach jednokołowych
  • 20 kg przy przewożeniu na wózkach 2,3 i 4-kołowych
  1. pracy w pozycji wymuszonej (pochylonej, na klęczkach, w przysiadzie…)
  2. pracy w pozycji stoj ącej – łącznie ponad 3 godziny w czasie zmiany roboczej
  3. pracy stwarzającej ryzyko zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, wirusem ospy wietrznej i półpaśca, wirusem HIV, wirusem cytomegalii, pałęczką listeriozy oraz toksoplazmozą
  4. pracy w narażeniu na działanie substancji chemicznych mogących mieć niekorzystny wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i zdrowie dziecka (np.: dwusiarczek węgla, dwubromek etylenu, mangan, ołów, rtęć i jej związki) – bez względu na stężenia w środowisku pracy
  5. pracy o wydatku energetycznym powyżej 2900 kJ (696kcal) w ciągu zmiany roboczej.
III. Wszystkim kobietom:
  1. pracy przy ręcznym podnoszeniu i przenoszeniu oraz przewożeniu ciężarów o masie przekraczającej:
  2. przy ręcznym podnoszeniu i przenoszeniu ciężarów po powierzchni płaskiej:
  • przy pracy stałej 12 kg
  • przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej) 20 kg
  1. przy ręcznym przenoszeniu pod górę (po pochylniach, schodach…):
  • przy pracy stałej 8 kg
  • przy pracy dorywczej 15 kg
  1. przy przewożeniu ciężarów:
  • 50 kg przy przewożeniu na taczkach jednokołowych
  • 80 kg przy przewożeniu na wózkach 2,3 i 4-kołowych
  1. pracy o wydatku energetycznym powyżej 5000 kJ (1200kcal) w ciągu zmiany roboczej.

Zabrania się zatrudniania kobiety opiekującej się dzieckiem w wieku do 4 lat, bez jej zgody, w godzinach nadliczbowych, wymiarze dobowym przekraczającym 8 godzin dziennie, w porze nocnej oraz delegowania poza stałe miejsce pracy. Z uprawnienia tego może korzystać również mężczyzna, ale jeżeli obydwoje rodzice (opiekunowie) są zatrudnieni, z uprawnienia może korzystać tylko jedno z nich.

  1. Nie wolno zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia.
  2. Pracodawca jest obowiązany przenieść do innej pracy kobietę w ciąży w razie przedłożenia orzeczenia lekarskiego stwierdzającego, że ze względu na stan ciąży nie powinna wykonywać pracy dotychczasowej.
  • Pracownica może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o skrócenie wymiaru urlopu macierzyńskiego i wcześniej powrócić do pracy. W takim przypadku niewykorzystanej części urlopu macierzyńskiego udziela się pracownikowi – ojcu wychowującemu dziecko, na jego pisemny wniosek. Skrócony urlop nie może trwać krócej niż 14 tygodni.
  • Wypadki przy pracy i choroby zawodowe oraz świadczenia z nimi związane
  • definicje:
  • Wypadki przy pracy

Są to zdarzenia nagłe powodujące uraz lub śmierć pracownika, wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiły w związku z pracą. Brak jednej z tych przesłanek wyklucza automatycznie możliwość uznania zdarzenia za wypadek przy pracy.

^ zdarzenie nagłe. O nagłości zdarzenia możemy mówić tylko wówczas, kiedy czas trwania przyczyny wywołującej konkretny skutek nie przekracza jednego dnia roboczego, wliczając w to również pracę w godzinach nadliczbowych (aktualnie: łącznie do 13 godzin).

^ przyczyna zewnętrzna. W tym przypadku chodzi o czynniki zewnętrzne, nie tkwiące w organizmie samego poszkodowanego. Za takie czynniki uważa się zwłaszcza: wysiłek fizyczny niezbędny do wykonania pracy, działanie maszyn i urządzeń oraz narzędzi i sprzętu, energii elektrycznej, skrajnych temperatur, gazów, hałasu, wstrząsów, również czynników, których działanie powoduje występowanie zaburzeń psychicznych; może się zdarzyć wystąpienie czynnika zewnętrznego równocześnie z wystąpieniem przyczyny wewnętrznej tkwiącej w człowieku, np. zawał serca, udar mózgu etc. wywołany silnym zdenerwowaniem, stresem płynącym ze środowiska pracy.

^ związek z pracą istnieje:
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych,
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności w interesie zakładu pracy, nawet bez polecenia służbowego,
  • w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji zakładu pracy w drodze między siedzibą zakładu pracy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
  • definicje: Wypadki poza pracą.

Są to wypadki traktowane na równi z wypadkami przy pracy. Od wypadku przy pracy różni je przede wszystkim brak bezpośredniego związku z pracą. Zalicza się do nich wypadek, któremu uległ pracownik:

  1. w czasie trwania podróży służbowej w okolicznościach innych, niż określone dla wypadku przy pracy, poza przypadkami, gdy wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostawało w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań,
  2. w związku z odbywaniem służby w zakładowych i resortowych formacjach samoobrony albo w związku z przynależnością do obowiązkowej lub ochotniczej straży pożarnej w zakładzie pracy,
  3. przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające w zakładzie pracy organizacje społeczne i zawodowe albo podczas uczestniczenia w organizowanych przez nie imprezach społecznych.
  • definicje: Wypadek w drodze do pracy lub z pracy.

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną w drodze do pracy lub z pracy, przy czym droga ta powinna być jak najkrótsza i nieprzerwana. Przez dom uważa się miejsce, w którym pracownik jest zameldowany na pobyt stały lub czasowy. W tym znaczeniu domem może być również inne miejsce niż miejsce zameldowania. Będzie to więc każde miejsce, z którego pracownik udał się do pracy lub do którego wracał z pracy, jeżeli było ono aktualnym miejscem pobytu pracownika. Za najkrótszą drogę uważa się tę, którą pracownik zwykle udaje się z domu do pracy lub z powrotem. Będzie to więc również droga, która ze względu na środki komunikacyjne jest najdogodniejsza dla pracownika. Za drogę taką uważa się również drogę z miejsca pracy do:

  1. miejsca innego zatrudnienia (np. pół etatu),
  2. miejsca wykonywania funkcji lub zadań politycznych, zawodowych albo społecznych,
  3. miejsca zwykłego spożywania posiłków (np. stołówka zakładowa).
  4. Miejsca odbywania nauki lub studiów dla pracujących na podstawie skierowania,
  5. żłobka, przedszkola lub szkoły, a więc miejsc, w którym przebywają dzieci pracownika i z miejsc tych do domu.

Nie powoduje przerwania drogi podjęcie jej po przerwie, jeżeli z okoliczności wynika jasno, że była ona życiowo uzasadniona i jeżeli jej czas nie przekraczał granic potrzeby, np. dokonywanie codziennych zakupów żywności.

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy traktuje się również wypadek, któremu pracownik uległ w drodze do zakładu w celu podjęcia wynagrodzenia, przedłożenia zwolnienia lekarskiego lub też w drodze do zakładu służby zdrowia, do którego został skierowany przez zakład pracy na badania lekarskie.

Uwaga! Z tytułu wypadku w drodze do pracy lub z pracy nie przysługują świadczenia wynikające z Ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

  • definicje: wypadek ciężki (konsekwencje inwalidzkie, trwałe zeszpecenie ciała),
  • definicje: wypadek śmiertelny (zgon w wyniku wypadku do 6 miesięcy od jego zaistnienia)
  • definicje: wypadek zbiorowy (co najmniej 2 pracowników poszkodowanych)

Procedura postępowania w razie wypadku:

W razie wypadku ciężkiego, śmiertelnego lub zbiorowego należy niezwłocznie zawiadomić Państwową Inspekcj ę Pracy i prokuraturę.

  • Dokumentację z wypadku przy pracy sporządza zespół powypadkowy, w skład którego wchodzą: pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy, zakładowy społeczny inspektor pracy, w przypadku braku społecznego inspektora pracy – osoba wyznaczona. Na dokumentację powypadkową składaj ą się: protokół przesłuchania świadka, poszkodowanego, ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, pismo przewodnie do ZUS, rejestr wypadków przy pracy, karta wypadku przy pracy, druki ZUS OL-9 i ZUS OL-10 i inne.
  • Dokumentację z wypadków w drodze do pracy lub z pracy sporządza pracodawca lub pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy.
  • Dokumentację z wypadków należy przetrzymywać przez okres 10 lat.

Uwaga! W praktyce sprawę należy przekazać niezwłocznie do realizacji komórce bhp.

  • Profilaktyczna opieka zdrowotna

Badania lekarskie.

  • Pracodawca zobowiązany jest stosować środki zapobiegające chorobom zawodowym i innym schorzeniom związanym z warunkami środowiska racy, a w szczególności utrzymywać w stałej sprawności urządzenia niezbędne do przeciwdziałania czynnikom powodującym te choroby i schorzenia.
  • Pracodawca zobowiązany jest do informowania pracowników o zagrożeniach zdrowia związanymi z wykonywaną pracą, ustalenia czynników szkodliwych występujących na stanowiskach pracy oraz do przeprowadzania badań i pomiarów tych czynników, a wyniki badań zobowiązany jest podać do wiadomości pracowników.
  • Pracodawca ma obowiązek przeprowadzać na własny koszt wstępne, okresowe i kontrolne badania pracowników.
  • Obowiązki zakładu pracy w związku z badaniami pracowników:
-badania wstępne –

podlegają im wszyscy kandydaci do pracy oraz pracownicy przenoszeni na inne stanowiska pracy, w tym pracownicy młodociani zawsze, pozostali pracownicy jeżeli są przenoszeni na stanowiska pracy, na których czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe występuj ą w większym stopniu niż na stanowisku pracy zajmowanym dotychczas, -badania okresowe – podlegają pracownicy bez względu na rodzaj wykonywanej pracy (po upływie terminu ważności poprzedniego badania),

-badania kontrolne –

podlegaj ą pracownicy, którzy rozpoczynaj ą pracę po okresie niezdolności do pracy trwającej ponad 30 dni.

Pracodawca zobowiązany jest do kontrolowania częstotliwości badań poszczególnych pracowników.

  • Rola lekarza profilaktyka w procedurze orzekania o zaistnieniu choroby zawodowej: wystosowanie podejrzenia o wystąpieniu choroby zawodowej skierowanego do pracodawcy, który następnie kieruje sprawę do Państwowej Inspekcji Sanitarnej
  • Rola lekarza profilaktyka w procedurze pokrycia przez pracodawcę kosztów okularów korygujących wadę wzroku w przypadku pracowników pracujących z komputerami i monitorami ekranowymi w warunkach pracy stałej: wystosowanie informacji dla pracodawcy o wystąpieniu wady wzroku kwalifikującej do stosowania okularów w trakcie pracy z komputerami; na tej podstawie pokrywane są koszty okularów
  • Odpowiedzialność z tytułu nie poddawania się badaniom profilaktycznym lub nie kierowania na nie pracowników:
  • Odsunięcie od wykonywanej pracy z wstrzymaniem prawa do wynagrodzenia
  • W przypadku uporczywego uchylania się od wykonania badań nawet rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem uchylającym się od tego szczególnego obowiązku
Badania do celów sanitarno-epidemiologicznych:

Badanie obejmuje: badanie lekarskie i badanie laboratoryjne.

Wykaz prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby definiuje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 lipca 2006 (Dz.U.Nr 133 poz. 939). Zgodnie z art. 1 załącznika do ww. rozporządzenia chodzi m.in. o: . Prace na stanowiskach związanych z ciągłym kontaktem z ludźmi stwarzające zagrożenie przeniesienia drogą powietrzno-kropelkową i powietrzno-pyłową zakażenia na inne osoby, niezależnie od rodzaju wykonywanych czynności zawodowych, wykonywane przez osoby zatrudnione w:

1) przedszkolach, szkołach i uczelniach wszystkich typów i profili, placówkach opiekuńczo- wychowawczych, rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych”.

Wyniki badań umieszcza

się w pracowniczej książeczce do celów sanitarno- epidemiologicznych. Książeczkę winny posiadać i badaniom podlegają osoby, które podejmuj ą lub wykonuj ą prace, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby. Badanie takie wykonuje się przed podjęciem pracy (jeśli nie było wcześniej wykonywane lub jest niewłaściwie udokumentowane). Ponowne badania wykonuje się każdorazowo, jeżeli o jego przeprowadzenie wystąpi lekarz. Wyniki przedstawiane są lekarzowi przeprowadzającemu badanie i dokonującemu wpisu do książeczki zdrowia.

  • Badanie profilaktyczne w kierunku zakażenia gruźlicą ma na celu ustalenie, czy osoba badana nie znajduje się w okresie prątkowania gruźlicy. Badanie takie wykonuje się przed podjęciem pracy i jeżeli lekarz na podstawie badania przedmiotowego i podmiotowego stwierdzi uzasadnione podejrzenie zachorowania na gruźlicę. Lekarz decyduje o konieczności wykonania RTG klatki piersiowej i dalszej diagnostyce.
  • Jeżeli w trakcie badania lekarskiego zachodzi podejrzenie zakażenia czynnikiem chorobotwórczym innym niż wymieniony wyżej, przeprowadza się dodatkowe badania laboratoryjne zlecone przez lekarza.
  • Przyjąć należy, że dla wpisu w książeczce decydujący jest „rodzaj wykonywanej pracy”, zatem jeśli pracownik nie zmienia rodzaju pracy u danego pracodawcy, to orzeczenie lekarskie zachowuje ważność – najczęściej na czas nieokreślony. Zmiana rodzaju wykonywanej pracy lub zmiana pracodawcy powoduje konieczność wykonania nowych badań.
  • Kontrolne badanie do celów sanitarno-epidemiologicznych jest wymagane po zaistnieniu zdarzenia jakim było zakażenie czynnikiem chorobotwórczym, które wyklucza możliwość wykonywania określonego w ustawie o chorobach zakaźnych i zakażeniach rodzaju pracy.
W momencie stawienia się pracownika do pracy po zakończonej chorobie, pracodawca obowiązany jest skierować pracownika na przeprowadzenie kontrolnego badania lekarskiego, a pracownik powinien poddać się temu badaniu, przeprowadzanemu na koszt pracodawcy.

Organizacja stanowisk pracy biurowej, ze szczególnym uwzględnieniem stanowisk z komputerami i innymi urządzeniami biurowymi

Podstawowym urządzeniem technicznym używanym na administracyjno-biurowych stanowiskach pracy są komputery wraz z monitorami ekranowymi.

Podczas pracy przy komputerze należy stosować przerwy w pracy, minimum 5 minut po każdej przepracowanej godzinie, korzystnie jest wykonać w tym czasie ćwiczenia relaksująco-korekcyjne. Wskazane jest stosowanie właściwego racjonalnego odżywiania /dieta bogata w owoce, warzywa, produkty wysokobiałkowe o niskiej zawartości tłuszczu/ oraz przeprowadzanie systematycznej kontroli stanu zdrowia.

Należy stosować w miarę potrzeb pomocniczy sprzęt stanowiskowy (przydatna jest zwłaszcza lampka stanowiskowa).

Organizacja stanowisk pracy z komputerami:
  1. środowisko pracy:
  • na jedno stanowisko pracy powinno przypadać co najmniej 2m2 wolnej powierzchni pomieszczenia i 13m3 przestrzeni
  • w pomieszczeniu około 20-22 °C
  • wilgotność względna – co najmniej 40 %
  • ruch powietrza – 0,1-0,15 m /s
  • natężenie światła ogólnego -500Lx
  • hałas w pomieszczeniu nie powinien przekraczać 55 dB
  • okna wyposażone w żaluzje lub zasłony, ciemniejsze od strony pomieszczeń
  • źródła światła ustawione tak, by nie powodowały odbić na ekranie
  • barwa światła – świetlówki ciepłobiałe lub białe o świetle nietętniącym
  • zastosowanie w pomieszczeniu, w którym znajdują się komputery wykładzin podłogowych z materiałów nie elektryzujących się
  1. właściwy dobór i ustawienie sprzętu komputerowego:
  • komputer i drukarka z certyfikatem bezpieczeństwa,
  • monitor: o przekątnej ekranu min. 14 cali, o niskiej radiacji (LR- Low Radiation), o wysokiej rozdzielczości, o stabilnym obrazie; ustawienie monitora od oczu w odległości 400-750 mm, poniżej linii wzroku pod kątem 20 stopni; ustawienie monitorów bokiem do okien i w dalszej od nich odległości, w miarę możliwości: LCD
  • wygodna klawiatura, z czytelnymi znakami na klawiszach
  • drukarka – niski poziom hałasu, wyposażona w automatyczne podajniki papieru
  • ustawienie stanowiska pracy tak, by inne stanowisko pracy nie znajdowało się z tyłu monitora i komputera (odległość minimalna 0,8 m), ani w ich bezpośrednim sąsiedztwie (odległość między sąsiednimi monitorami co najmniej 0,6 m)
  1. właściwy dobór stolików komputerowych oraz krzeseł umożliwiających regulację wysokości siedziska i oparcia, o stabilnej konstrukcji, z możliwością obrotu i przesuwu, zaopatrzonych w podłokietniki
  2. jeżeli wyniki badań okulistycznych, przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykażą potrzebę stosowania okularów korekcyjnych podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, pracodawca jest obowiązany je zapewnić
  3. stosowanie, w miarę możliwości i potrzeb, pomocniczego sprzętu stanowiskowego:
  • uchwyt tekstu (uchwyt na dokument), przydatny przy przepisywaniu tekstu, umiejscowiony tak, by minimalizować uciążliwe ruchy głowy i oczu
  • jonizator powietrza
  • nawilżacz powietrza
  • elektryczna lampka stanowiskowa zapewniająca właściwy poziom natężenia i barwę oświetlenia (natężenie światła miejscowego i ogólnego maks. 500 Lx, żarówka o mocy do 40 W)
  1. przerwy w pracy na stanowisku: łączenie przemienne pracy związanej z obsługą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac nie obciążającymi narządu wzroku i wykonywanymi w innych pozycjach ciała – przy nie przekraczaniu godziny nieprzerwanej pracy przy

obsłudze monitora ekranowego lub co najmniej pięciominutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, po każdej godzinie pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

  • Wybrane zmiany w prawie pracy. Kwestia szkoleń z zakresu bhp

Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy

  • Pracodawca zatrudniający więcej niż 250 pracowników powołuje Komisję Bezpieczeństwa
  • Higieny Pracy
  • Komisja jest organem doradczym i opiniodawczym pracodawcy
  • W skład komisji wchodzą:
  1. pracownicy służby bhp
  2. lekarz sprawujący opiekę zdrowotną nad pracownikami
  3. społeczny inspektor pracy (w przypadku zaistnienia takiej funkcji w zakładzie pracy)
  4. przedstawiciele pracowników, wybierani przez zakładową organizację związkową, a w razie jej braku przez pracowników poprzez zgłoszenie kandydatur pracodawcy w oznaczonym trybie (przedstawicielem zostaje osoba która uzyska względną większość głosów)
  5. pracodawca lub osoba upoważniona przez niego.
  • Przewodniczącym Komisji jest pracodawca lub osoba przez niego upoważniona
  • Do zadań komisji należą:
  1. dokonywanie przeglądów warunków pracy
  2. okresowa ocena stanu bezpieczeństwa i higieny pracy
  3. opiniowanie podejmowanych przez pracodawcę środków zapobiegaj ących wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym
  4. formułowanie wniosków dotyczących poprawy warunków pracy
  5. współdziałanie z pracodawcą w realizacji jego obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
  • Pracodawca jest zobowiązany podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy poprzez udzielanie pomocy komisji przy wykonywaniu jej zadań.

Inne ważne regulacje prawne (zmiany w prawie):

  1. Uwolniono pracodawców od obowiązku wydawania świadectw pracy w razie ponownego zatrudnienia tego samego pracownika. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek wydania świadectwa pracy, gdy takie żądanie zgłosi pracownik.
  2. Ustalono liczbę 20 pracowników decydującą o obowiązku wprowadzenia przez pracodawcę regulaminu wynagradzania i regulaminu pracy. Jednocześnie utrzymano w mocy dotychczasowe regulaminy wynagradzania, obowiązujące u pracodawców zatrudniających mniejszą liczbę pracowników – do czasu przejęcia postanowień płacowych zawartych w tych regulaminach do indywidualnych umów o pracę.
  3. Regulaminy pracy u pracodawców zatrudniających mniej niż 20 pracowników mają być zastąpione obwieszczeniami, zawierającymi tylko najbardziej niezbędne ustalenia dotyczące organizacji pracy w zakładzie pracy (obowiązujące u danego pracodawcy normy czasu pracy oraz ustalone przez niego terminy dni wolnych od pracy w pięciodniowym tygodniu pracy, godziny wyznaczające porę nocną, a także termin, miejsce i czas wypłaty wynagrodzenia za pracę).
  4. Wydłużono – z 3 do 4 miesięcy – tzw. podstawowy okresu rozliczeniowego czasu pracy.

  5. Wprowadzono możliwość stosowania przerywanego czasu pracy w odniesieniu do wszystkich pracowników, a nie jak to jest w obecnym stanie prawnym, jedynie do kierowców zatrudnionych w transporcie samochodowym i w komunikacji samochodowej.
  6. Wprowadzono jednolitą wysokość dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych – w wysokości 50% wynagrodzenia, niezależnie od liczby godzin pracy nadliczbowej w dniu roboczym; tylko w razie pracy w godzinach nadliczbowych w niedzielę, święto przysługuje dodatek 100%.
  7. Ponadto uprawniono pracodawcę do:
  • udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia, bez normalnie wymaganego uzgodnienia z pracownikiem,
  • udzielenia pracownikowi, w uzgodnieniu z nim, urlopu wypoczynkowego w trakcie kolejnego zatrudnienia
  1. Powyższe regulacje umożliwiają pracodawcom – w związku z rozwiązaniem stosunku pracy – wypełnianie zobowiązań urlopowych wobec pracowników, bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
  2. Wprowadzono urlop na tzw. krótką niedyspozycję (w wymiarze 4 dni rocznie, proporcjonalnie do czasu pracy przepracowanego u danego pracodawcy). Stanowi on część urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi, o której może on zdecydować osobiście, bez konsultacji z pracodawcą. Informacja o chęci skorzystania z urlopu powinna być przedstawiona pracodawcy nie później niż w dniu rozpoczynania się urlopu.
  3. Zniesiono obowiązek sporządzania planu urlopów. W razie rezygnacji z takiego rozwiązania o terminie urlopów decyduje porozumienie między pracodawcą a pracownikiem.

  4. Zniesiono obowiązek przeprowadzania wstępnych badań lekarskich i szkoleń bhp osób zatrudnianych ponownie przez tego samego pracodawcę na tym samym stanowisku pracy (kontynuacja zatrudnienia).
  5. Dopuszczono możliwość wprowadzenia przerwy w pracy przeznaczonej na posiłek lub załatwienie spraw osobistych. Jest ona niepłatna i nie jest wliczana do czasu pracy. Jej czas wynosić może do 60 minut.
  6. Prawo do odpoczynku: pracownik w każdej dobie powinien móc odpoczywać co najmniej
  • a w każdym tygodniu, co najmniej 35 godzin
  1. Nowe systemy czasu pracy (na pisemny wniosek pracownika)

Skrócony tydzień pracy – wykonywanie pracy przez mniej niż 5 dni w tygodniu, pod warunkiem odpowiedniego wydłużenia dobowego czasu pracy, w granicach do 12 godzin System pracy weekendowej – pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze pracy może pracować tylko w piątki, soboty, niedziele i święta

  1. Godziny nadliczbowe

Zniesienie dobowego limitu godzin nadliczbowych

  1. Urlopy wypoczynkowe

Wymiar urlopu to 20 lub 26 dni. Prawo do pierwszego urlopu nabywa się już z upływem pierwszego miesiąca pracy (wymiar jest proporcjonalny do okresu zatrudnienia, np.: 1/12 przysługującego urlopu po 1 miesiącu) Wymiar urlopu jest zależny od ułamka etatu

  1. Szkolenie bhp (od 1 lipca 2005 r.)

Zobowiązanie pracodawcy do odbycia szkolenia z zakresu bhp w odpowiednim dla niego zakresie

Szkolenie bhp jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe.

Szkolenie wstępne jest przeprowadzane w formie instruktażu według programów opracowanych dla poszczególnych grup stanowisk i obejmuje:

  • szkolenie wstępne ogólne, zwane dalej „instruktażem ogólnym”;
  • szkolenie wstępne na stanowisku pracy, zwane dalej „instruktażem stanowiskowym”. Instruktaż ogólny odbywają, przed dopuszczeniem do wykonywania pracy, nowo zatrudnieni pracownicy. Natomiast instruktaż stanowiskowy przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym oraz innym, na którym występuje narażenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych lub niebezpiecznych oraz pracownika przenoszonego na stanowisko, o którym mowa wyżej. Pracownik wykonujący pracę na kilku stanowiskach pracy powinien odbyć instruktaż stanowiskowy na każdym z tych stanowisk.

Odbycie instruktażu ogólnego oraz instruktażu stanowiskowego pracownik potwierdza na piśmie w karcie szkolenia wstępnego, która jest przechowywana w aktach osobowych pracownika.

Szkolenie okresowe kończy się egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez uczestnika szkolenia wiedzy objętej programem szkolenia oraz umiejętności wykonywania lub organizowania pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Egzamin przeprowadza organizator szkolenia.

Częstotliwość szkoleń okresowych: ustala pracodawca (zapis w regulaminie pracy lub zarządzenie wewnętrzne)

  • Pierwsze szkolenie okresowe osób będących pracodawcami oraz innych osób kierujących pracownikami, w szczególności kierowników, mistrzów i brygadzistów przeprowadza się w okresie do 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach, natomiast osób zatrudnionych na pozostałych stanowiskach, wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 2-5 Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27.07.2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860) – w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach.
  • Szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach robotniczych, na których występują szczególnie duże zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników, nie rzadziej niż raz w roku.
  • Szkolenie okresowe pracowników wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 i 3-5 ww. rozporządzenia powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat a w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach administracyjno-biurowych nie rzadziej niż raz na 6 lat

Z pierwszego szkolenia okresowego może być zwolniona osoba, która przedłoży aktualne zaświadczenie o odbyciu w tym okresie u innego pracodawcy wymaganego szkolenia okresowego lub odbyła w tym okresie szkolenie okresowe wymagane dla osoby zatrudnionej na stanowisku należącym do innej grupy stanowisk, jeżeli jego program uwzględnia zakres tematyczny wymagany programem szkolenia okresowego obowiązującego na nowym stanowisku pracy.

  1. Służba bhp

Jeżeli pracodawca zatrudnia powyżej 10 pracowników lub – w razie nie wyższej niż trzecia kategorii ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – powyżej 20 pracowników, powierza on zadania służby bhp pracownikom zatrudnionym przy innej pracy lub specjalistom spoza zakładu pracy Liczebność służby bhp może zwiększyć właściwy inspektor pracy

  1. Zakaz dyskryminacji, molestowania i mobbingu

Zwiększenie zakresu zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu ze względu na wiek, niepełnosprawność, pochodzenie rasowe lub etniczne, orientację seksualną, religię oraz wyznanie

Właściwą drogą dla dochodzenia roszczeń z tytułu mobbingu jest droga sądowa (niezbędne instrumentarium dla przeprowadzenia postępowania dowodowego)

  1. Ochrona w wieku przedemerytalnym

Nadal obowiązuje zasada: jeżeli pracownikowi brakuje nie więcej niż 2 lata do wieku emerytalnego pracodawca nie może wypowiedzieć umowy.

Obecnie objęci zostali nią również pracownicy nabywający prawo do emerytur wcześniejszych

  1. Zatrudnianie i zwalnianie

Ograniczenie dostępu pracodawcy do danych osobowych osób ubiegających się o zatrudnienie:

  • imię,
  • nazwisko,
  • imiona rodziców,
  • data urodzenia,
  • miejsce zamieszkania (adres do korespondencji),
  • wykształcenie,
  • przebieg pracy zawodowej,
  • PESEL
  1. Ochrona przeciwpożarowa

    • Źródła powstawania pożaru oraz możliwość jego rozprzestrzeniania.
  2. zagrożenie pożarowe.

Istotny wpływ na zagrożenie pożarowe maj ą przede wszystkim:

  • ilość i sposób składowania materiałów w magazynach,
  • wyposażenie pomieszczeń biurowych,
  • eksploatacja odbiorników energii elektrycznej,
  • palenie tytoniu i używanie otwartego ognia.
  1. podstawowymi źródłami powstania pożaru mogą być:

  • niewłaściwe składowanie materiałów,
  • niewłaściwa eksploatacja urządzeń energetycznych i elektrycznych,
  • niewłaściwy dobór i eksploatacja przenośnych urządzeń grzewczych,
  • prowizoryczne połączenia elektryczne,
  • pozostawienie bez dozoru włączonych urządzeń elektrycznych,
  • nieterminowa lub nieprofesjonalna konserwacja urządzeń, instalacji technicznych i przewodów kominowych,
  • palenie tytoniu w miejscach niedozwolonych.
  • Prowadzenie prac z użyciem ognia otwartego bez stosownego zabezpieczenia (spawanie, podgrzewanie),
  • niesystematyczne usuwanie odpadów pochodzenia organicznego (śmieci, makulatura, ścinki papieru, oleje, tłuszcze),
  • używanie i stosowanie materiałów i urządzeń niezgodnie z instrukcj ą producenta lub niezgodnie z przeznaczeniem,
  • ogólna nieostrożność i brak wyobraźni,
    • Możliwość rozprzestrzeniania się pożaru.

  1. pożary mogą rozprzestrzeniać się trzema drogami:

-przez przenoszenie, głównie wskutek ruchów powietrza,

-przez przewodzenie, wskutek nagrzewania się materiałów,

-przez promieniowanie cieplne; oddziaływanie ciepła na inne przedmioty bez żadnego pośrednictwa.

  1. rozprzestrzenianie się ognia może nastąpić w szczególności poprzez: -instalację elektryczną lub wentylacyjną prowadząca różnymi kanałami do wszystkich części obiektu,

-nagrzanie się materiałów konstrukcyjnych, takich jak stropy czy ściany, występowanie tych elementów w postaci palnej,

-palne elementy na drogach komunikacji ogólnej lub w pomieszczeniach,

-nagromadzenie zbyt dużej ilości materiałów palnych w jednym miejscu oraz niewłaściwe ich składowanie.

  • Zasady zapobiegania możliwości powstania pożaru oraz innym zagrożeniom.

Należy przestrzegać następujących zasad:

-składować materiały w sposób umożliwiający swobodny dostęp do nich, zwracając uwagę na zapewnienie minimalnej odległości 0,5 m od źródeł wydzielania ciepła (grzejniki, ogrzewacze, grzałki, czajniki elektryczne, żarówki),

-urządzenia elektryczne używać zgodnie z ich przeznaczeniem i instrukcją producenta, należy stosować zasadę osobistej imiennej odpowiedzialności za ich włączanie i wyłączanie, w przypadku spraw spornych stosować pisemne zobowiązania,

-wszelkie wady urządzeń elektrycznych zgłaszać przełożonym i nie dokonywać samodzielnych napraw,

-nie pozostawiać bez dozoru po zakończeniu pracy włączonych urządzeń elektrycznych, należy odłączyć je od gniazd kontaktowych, rozłączając wtyk z gniazdem wtykowym, jedną ręką przytrzymać gniazdo a drugą ręką pociągnąć za wtyk, nigdy nie wolno ciągnąć za sznur łączeniowy,

-do pojedynczego gniazda wtykowego można podłączać tylko jeden odbiornik prądu elektrycznego, w przypadku odbiorników małej mocy (radio, kalkulator, itp.) – maksymalnie

  • odbiorniki,

-systematycznie konserwować i kontrolować wszelkie urządzenia i instalacje, w szczególności dokonywać terminowych badań stanu rezystancji izolacji i ochrony przeciwporażeniowej przewodów elektrycznych oraz czyszczenia przewodów kominowych, -regularnie usuwać odpadki, pamiętając że zawilgocone, zaoliwione materiały pochodzenia organicznego mają skłonność do samo zapalenia,

-nie stosować do czyszczenia podłóg i wykładzin materiałów łatwopalnych takich jak np. benzyna, rozpuszczalniki, itp.,

-bezwzględnie ograniczyć palenie tytoniu do miejsc wyznaczonych i odpowiednio zabezpieczonych,

-wszelkie prace niebezpieczne pod względem pożarowym prowadzić zgodnie z wymogami określonymi w stosownych przepisach,

  • nie lekceważyć jakichkolwiek oznak pożaru jak swąd, zadymienie, wzrost temperatury, iskrzenie, anormalna praca urządzeń; w przypadkach ich stwierdzenia należy ten fakt natychmiast zgłosić przełożonemu lub na portiernię,
  • przed opuszczeniem miejsca pracy należy je skontrolować, czy zostało pozostawione bez możliwości powstania zagrożeń, w szczególności pożarowych.
    • Środki gaśnicze. Próbna ewakuacja

Środki gaśnicze

Zgodnie z Rozp. MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów z 16.06.2003 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 1138):

  • Jedna jednostka masy środka gaśniczego 2 kg (lub 3 dm3) zawartego w gaśnicach powinna przypadać na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej w budynku, niechronionej stałym urządzeniem gaśniczym
  • Gaśnice w obiektach powinny być rozmieszczone:

w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:

  1. przy wejściach do budynków,
  2. na klatkach schodowych,
  3. na korytarzach,
  4. przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;

w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);

w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych miejscach na każdej kondygnacji, jeżeli pozwalają na to istniejące warunki.

  • Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:

-odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek, do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m;

-do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m.

  • Rodzaje i przeznaczenie gaśnic

Na gaśnicach znajdują się oznaczenia tzw. grup pożarów

A – materiały organiczne (drewno, papier, słoma, tekstylia, tworzywa sztuczne, etc.)

B – ciecze palne lub ciała stałe topiące się i następnie palące się jak ciecze

D – metale palne     (aluminium, sód, potas, lit, magnez i ich związki)
C – gazy palne

Ograniczenia w zastosowaniu do gaszenia urządzeń pod napięciem (1 m odstępu, do 1000 V)

Gaśnica proszkowa:

W zależności od typu (BC, ABC, inne) gaszenie rozlanych cieczy palnych, urządzeń i maszyn elektrycznych pod napięciem, silników spalinowych i pojazdów mechanicznych, ciał stałych, np. tkaniny, drewno, etc. Ze względu na możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, dysza powinna być wykonana z materiałów nie przewodzących prądu. Skuteczna w gaszeniu, ale w procesie gaszenia może powstać HCl, bardzo szkodliwy dla urządzeń i kabli elektrycznych. Niewskazane jest gaszenie gaśnicą proszkową elektroniki, komputerów i ruchomych części maszyn.

Gaśnica śniegowa:

gaszenie żywności, lekarstw, sprzętu precyzyjnego oraz urządzeń elektrycznych niskiego i wysokiego napięcia oraz – z mniejszą skutecznością – ciał stałych, np. tkaniny, drewno, etc. Ze względu na możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, dysza powinna być wykonana z materiałów nie przewodzących prądu. Po ugaszeniu, konsekwencje użycia tej gaśnicy są mniejsze niż w przypadku gaśnicy proszkowej. Zagrożeniem dla urządzeń (i ludzi) może być niska temperatura CO2 u wylotu gaśnicy (minus 78°C). Gaśnicą śniegową nie wolno gasić organizmów żywych!

Gaśnica pianowa:

gaszenie cieczy palnych, z mniejszą skutecznością ciał stałych, np. tkanin, drewna etc. Obowiązuje ograniczenie w zastosowaniu do gaszenia urządzeń pod napięciem.

Agregaty gaśnicze

to duże gaśnice zamontowane na kółkach, ze względu na swój ciężar np. 2 x 25 kg . Występują zarówno proszkowe, jaki i śniegowe i pianowe agregaty.

Próbna ewakuacja

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 121/2003, poz. 1138)

  • Zgodnie z ww. rozporządzeniem właściciel lub zarządca obiektu zawierającego strefę pożarową przeznaczoną dla ponad 50 osób, będących jej stałymi użytkownikami, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji.
  • Właściciel lub zarządca obiektu powinien powiadomić właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej o terminie przeprowadzenia ww. działań, nie później niż na tydzień przed ich przeprowadzeniem

Inne zabezpieczenia:

  • instrukcja postępowania na wypadek pożaru
  • instrukcja przeciwpożarowa ogólna
  • drogi ewakuacyjne
  • oznaczenie barwne (zielono-białe),
  • wyjście ewakuacyjne otwierające się na zewnątrz,
  • adekwatny przebieg i szerokość dróg i wyjścia,
  • zasady ewakuacji
  • zakaz ewakuacji windą
    • Zasady postępowania w wypadku zaistnienia pożaru.

  1. każdy pracownik powinien znać rozmieszczenie sprzętu gaśniczego, sposób posługiwania się nim oraz znać instrukcję postępowania na wypadek pożaru, która powinna być rozmieszczona w wystarczającej ilości na każdym piętrze budynku.
  2. należy przestrzegać następujący sposób postępowania:
  • w przypadku gdy źródło zagrożenia jest niewielkie (np. tlące się odpadki w koszu na śmieci, pozostawiony niedopałek papierosa, iskrzenie urządzeń, itp.) pracownik powinien przystąpić do jego likwidacji, za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego lub innych środków będących w dyspozycji, po likwidacji zagrożenia należy zawiadomić przełożonego i zdać mu sprawozdanie z podjętych działań,
  • w przypadku gdy źródło zagrożenia jest poważniejsze lub można tak domniemywać, należy bezzwłocznie powiadomić przełożonego oraz Straż Pożarną,

  • meldunek o pożarze powinien krótko i wyraźnie określać miejsce pożaru (ewentualnie informacje, jaką drogą wóz strażacki może najszybciej dojechać na miejsce pożaru), charakter pożaru (co się pali, na którym piętrze, czy istnieje zagrożenie życia ludzkiego), obejmować podanie numeru telefonu i swojego nazwiska; nie wolno rozłączać się, dopóki meldunek nie zostanie potwierdzony
  • przełożony po przyjęciu wiadomości o pożarze i ocenie sytuacji przejmuje kierownictwo akcji gaśniczej lub powierza je osobie najbardziej energicznej informując jednocześnie pracodawcę oraz Straż Pożarną,
  • pracodawca po otrzymaniu informacji o zdarzeniu postępuje stosownie do sytuacji – uruchamia siły wewnętrzne i środki do likwidacji zagrożenia oraz wzywa Straż Pożarną,
  • z chwilą przybycia jednostek Straży Pożarnej kierujący akcją przekazuje dowodzenie dowódcy Straży pozostając do jego dyspozycji,
  • wszystkie osoby nie biorące udziału w akcji winny bezzwłocznie opuścić zagrożony rejon i udać się na zewnątrz budynku lub w inne bezpieczne miejsce pozostając tam do czasu likwidacji zagrożenia (ewakuacja wyłącznie drogami ewakuacyjnymi lub klatkami schodowymi, poruszając się jak najniżej podłoża, w razie wysokiej temperatury chroniąc ciało
  • osłaniając mokrą tkaniną zwłaszcza twarz i drogi oddechowe; kategorycznie zabrania się korzystania z wind!!!),
  • mając na uwadze bezpieczeństwo interesantów przebywających na terenie zakładu pracy, pracownicy winni służyć im wszelką radą i pomocą
  • ratowanie życia ludzi ma pierwszeństwo przed gaszeniem pożaru.
  1. postępowanie po likwidacji zagrożenia: należy przeprowadzić dochodzenie pożarowe ustalając przyczynę pożaru, winnych zaniedbań, ocenić wysokość poniesionych strat, przedstawić wnioski zmierzające do eliminacji podobnych zdarzeń w przyszłości.
  • nadzór merytoryczny nad pracami komisji dochodzeniowej sprawuje odpowiedni pracodawca; skład komisji: specjalista ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, specjalista ds. ppoż., kierownik jednostki, w której powstało zdarzenie.
  • Zasady bezpiecznej ewakuacji

  1. zachować spokój,
  2. uruchomić sygnał dźwiękowy (powtarzający się ciąg dźwięków dzwonka w odstępach kilkusekundowych), który informuje o przygotowaniu się do szybkiego opuszczenia budynku szkolnego,
  3. budynek opuszczają w pierwszej kolejności osoby, które znajdują się w bezpośrednim miejscu zagrożenia,
  4. w razie braku takiego miejsca – ewakuacja odbywa się począwszy od najwyższych kondygnacji budynku,
  5. jako pierwsi opuszczają pomieszczenia studenci – na polecenie nauczyciela akademickiego prowadzącego zajęcia, który wychodzi jako ostatni, zabierając listę osób uczestniczących w zajęciach,
  6. budynek należy opuszczać zgodnie z wyznaczonymi drogami ewakuacyjnymi (wskazane jest opracowanie i wywieszenie planów ewakuacyjnych),
  7. wskazana jest pozycja z lekko pochylonym tułowiem,
  8. miejsce ewakuacji (dziedziniec, plac przed budynkiem)
  9. w miejscu ewakuacji nauczyciele prowadzący zajęcia sprawdzają ponownie listy obecności,

UWAGA!!! Zabronione jest samowolne oddalanie się od miejsca ewakuacji.

  • Postępowanie w razie zagrożenia bombowego/terrorystycznego
  1. należy podporządkować się poleceniom dyrekcji, a po ich przybyciu – służb ratowniczych
  2. otworzyć okna, drzwi (zmniejszenie fali uderzeniowej)
  3. nie dotykać potencjalnej bomby (jeśli ja widzę bombę, to i ona mnie „widzi”)
  4. nie zalewać podejrzanego obiektu wodą (może to prowadzić do wyzwolenia wybuchu) ani nie osłaniać go meblami, deskami etc. (może to spowodować powstanie licznych odłamków)
  5. nie dowierzać terrorystom (np. w kwestii godziny wybuchu)
  6. Organizacja i zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie wypadku
    • Co robić najpierw?

Na początku należy sprawdzić, czy ratownikowi nie zagraża jakieś niebezpieczeństwo (przed zbliżeniem się do ofiar wypadku). Uważać trzeba np. na przewody elektryczne, pożary, rury gazowe, spadający gruz, niebezpieczne konstrukcje czy wraki. Wstępne badanie poszkodowanego winno się przeprowadzić bez ruszania go z miejsca, natomiast jeśli występują zagrożenia, należy przemieścić się wraz z pacjentem w bezpieczniejsze miejsce.

  • Kolejność zajmowania się ofiarami

Jest to kolejność zajmowania się poszkodowanymi w sytuacjach nadzwyczajnych. Należy przestrzegać tych reguł. Wiedza, kogo ratować najpierw, może uratować niejedno życie. Pomocy trzeba udzielać w następującej kolejności:

  • Przywrócić i podtrzymać oddychanie.
  • Zatrzymać krwawienie.
  • Opatrzyć rany i oparzenia.
  • Unieruchomić złamania
  • Leczyć skutki szoku.
  • Uwaga: jeśli ofiara ma liczne obrażenia należy najpierw zająć się oddychaniem, następnie akcją serca, a potem krwawieniem.

Najczęściej występującymi przypadkami wymagającymi udzielenia szybkiej pomocy przedlekarskiej są niewątpliwie zagrożenia zdrowia związane z eksploatacją urządzeń elektrycznych. Inne nagłe przypadki występują niezwykle rzadko, a ponadto zasady udzielania pierwszej pomocy są z reguły zawsze podobne.

  • Porażenie prądem elektrycznym – pierwsza pomoc.
  1. prąd przepływając przez ciało ludzkie może spowodować groźne urazy wewnętrzne zwane porażeniem. Prąd elektryczny poraża przede wszystkim ośrodki nerwowe, co w konsekwencji powoduje nagły skurcz mięśni uniemożliwiający poszkodowanemu uwolnienie się od trzymanego urządzenia elektrycznego.

Przepływ prądu elektrycznego przez ciało człowieka może także powodować zatrzymanie oddechu lub pracy serca, może więc przynieść skutki śmiertelne. Ponadto występująca podczas porażenia bardzo wysoka temperatura powoduje oparzenia, które mogą być tak poważne, że ciało w tych miejscach ulega zwęgleniu.

Wstrząs elektryczny może spowodować upadek z wysokości, czego skutkiem bywają najczęściej urazy fizyczne.

  1. pierwsza pomoc:

  • uwolnić porażonego od działania prądu,
  • zastosować schemat udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej,
  • osobę nieprzytomną ułożyć na boku (pozycja boczna ustalona),
  • na oparzone miejsca założyć opatrunek jałowy po uprzednim schłodzeniu oparzonego miejsca,
  • wezwać lekarza (nawet jeśli samopoczucie ofiary wydaje się dobre; niepokój wzbudzić powinny zwłaszcza zmiany na skórze – zaczerwienienia, zaciemnienia, spalenizna),
  • jeśli poszkodowana osoba jest przytomna: podać doustnie środki pobudzające (np. mocna kawa), przykryć osobę poszkodowaną kocem, folią metalizowaną NRC etc. (komfort termiczny).

Uwaga: środki opatrunkowe i dezynfekujące znajdują się w apteczce w wyznaczonym pomieszczeniu. Tam również umieszczony jest schemat udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej.

  • Krwotoki, rany oraz ich opatrywanie

OPATRUNEK UCISKOWY. Gdy ofiara silnie krwawi, należy podjąć niezwłocznie działania dla zatrzymania krwotoku. W tym celu stosuje się opatrunek uciskowy. Na miejsce rany nakłada się jałowy opatrunek, na niego zaś tzw. poduszkę uciskową (może to być rolka bandaża, złożona czysta chustka, kawałek drewna czy oddarty i złożony rękaw koszuli). Poduszka powinna być dopasowana pod względem rozmiarów do rany, np.: w przypadku rany ciętej, można zastosować rolkę bandaża. Całość przytwierdza się do kończyny na pomocą bandaża, założonego dość ciasno. W ten sposób warstwa jałowego opatrunku wciska się w światło rany tamując krwotok, nie ograniczając jednak drastycznie krążenia w danej kończynie.

Krwawiącą kończynę należy podnieść ponad poziom serca.

W razie krwotoku z innych partii ciała niż kończyny stosuje się ucisk palcami lub dłonią (w zależności od rozmiarów rany), przez jałowy opatrunek. Wyjątkiem jest uraz głowy, w przypadku którego istnieje podejrzenie o uszkodzenie czaszki. Nie stosuje się wówczas ucisku, który mógłby doprowadzić do wciśnięcia odłamka kości do wnętrza czaszki i uszkodzenia mózgu, lecz jedynie układa się poszkodowanego w pozycji półsiedzącej, z nogami podgiętymi w kolanach i zakłada normalny opatrunek. Dodatkowo warto zastosować zimny okład na czoło i kark, co zmniejszy światło naczyń dogłowowych i zredukuje krwotok.

OPASKA UCISKOWA.

Wyłącznie w razie zaistnienia tzw. amputacji urazowej, tj. odcięcia kończyny lub jej części, można zastosować tzw. opaskę uciskową. Jeśli pacjent krwawi z żył (krew sączy się wolno i ma barwę ciemnoczerwoną, wiśniową) należy użyć nacisku poniżej rany (nawet mniejsze krwawienia tętnicze można opanować poprzez miejscowy ucisk), zaś w razie krwotoku tętniczego (purpurowa, pulsująca krew) powyżej rany. Krwotok tętniczy jest najgroźniejszym rodzajem krwotoku. Ucisnąć należy większą tętnicę, która dostarcza krew do zranionego miejsca, aby zmniejszyć lub zatamować upływ krwi. Opaski takie można zakładać na ramieniu (tuż poniżej pachy), przedramieniu i na górnej części uda. Na opaski stosować należy tkaninę o szerokości CO NAJMNIEJ 5 cm. Owinąć trzeba tkaninę wokół kończyny i zawiązać na półwęzeł; następnie włożyć patyk powyżej węzła i zawiązać ją nad nim na podwójny supeł.

Patyk (poprzeczkę) należy obracać tak długo, dopóki krwawienie nie ustanie.

Należy zachować ostrożność! Poluzowanie opaski zaciskowej może spowodować poważny wstrząs prowadzący do śmierci (na skutek nagromadzenia się w sercu toksyn zbierających się w zranionej kończynie). Odciętą w wyniku amputacji urazowej część ciała należy transportować wraz z ofiarą (najlepiej w czystej tkaninie lub worku foliowym umieszczonym w kolejnym worku foliowym, wypełnionym kostkami lodu), ponieważ nie można wykluczyć możliwości replantowania odciętego organu.

CIAŁO OBCE W RANIE.

W razie utkwienia ciała obcego w ranie (np.: szkła, drutu etc.) nie należy go wyciągać samodzielnie, ale udać się do lekarza-chirurga (tzw. „ostry dyżur”). Jeśli chcemy zabezpieczyć ranę, należy założyć opatrunek w ten sposób, by nie wciskał on ciała obcego w światło rany. Można to osiągną przez obłożenie rany z obu stron np.: rolkami bandaża.

KRWOTOKI WEWNĘTRZNE.

Występują na skutek silnego uderzenia, złamania kości lub głębokich zranień. Objawami krwawienia wewnętrznego są: tętno przyspieszone słabo wyczuwalne, omdlenie, zawroty głowy, bladość skóry (chłodna i wilgotna w dotyku), mocz zabarwiony na czerwono, krew w kale, kał o czarnym smolistym wyglądzie, wymiotowanie krwią i odkasływanie krwi. Postępowanie w przypadku krwotoku wewnętrznego polega na ułożeniu pacjenta płasko, z położonymi wyżej nogami. Należy okryć poszkodowanego ciepło

  • ufać, że pomoc nadejdzie szybko.

RANY. Należy przemyć ranę (umyć poprzez polewanie lub strzykanie, a nie przez pocieranie) sterylnym roztworem soli lub czystą wodą. Następnie trzeba przykryć ranę (można zastosować bandażowanie na krzyż, jeśli nie jest ona głęboka); jeśli to możliwe należy korzystać z apteczki.

  • Oparzenia

Oparzenia mogą stanowić zagrożenie dla życia. Istnieją trzy rodzaje oparzeń, które musisz znać, aby podjąć odpowiednie działania lecznicze:

  • Oparzenie pierwszego stopnia, które zwykle dotyczy naskórka. Nie jest groźne.
  • Oparzenie drugiego stopnia, obejmujące skórę właściwą. Oparzenia te są intensywnie czerwone, powodują powstawanie pęcherzy i silny ból trwający do 48 godzin. Występuje utrata płynów ustrojowych i niebezpieczeństwo infekcji.
  • Oparzenie trzeciego stopnia, niszczące naskórek i skórę właściwą oraz uszkadzaj ące głębiej położone tkanki. Występuje znaczna utrata płynów ustrojowych i duże niebezpieczeństwo infekcji. Oparzone miejsce jest zwykle zwęglone, a ofiara odczuwa bardzo silny ból.
Postępowanie w przypadku oparzeń
  • Przemyj niezwłocznie oparzenie czystą, zimną wodą (długo i obficie; min. 10 min.).
  • Przyłóż jałowy opatrunek z nieprzylegającej gazy. NIE ZAKŁADAJ opatrunku, który odcina dopływ powietrza (nie zakłada się opatrunku w przypadku oparzenia naskórka na twarzy).
  • W razie oparzenia naskórka na twarzy po schłodzeniu zimną wodą nie wolno nakładać jałowego opatrunku.
  • W razie oparzenia substancją chemiczną, co do której nie masz pewności, że nie wejdzie w reakcję z wodą, jedynie zbierz tę substancję jałowym opatrunkiem i połóż świeży opatrunek jałowy na to miejsce.
    • Wstrząs

Jest to stan spowodowany przez zmniejszenie się efektywnej objętości krwi krążącej w naczyniach krwionośnych. Jego przyczyną może być utrata krwi na skutek krwotoku, krwotok wewnątrztkankowy, np. w przypadku złamania kości udowej, utrata płynów ustrojowych poprzez pocenie się, wymioty i biegunkę, ale także ogólny zły stan psychofizyczny, stan po przejściu choroby, wstrząs psychiczny, doznany uraz etc. Oznakami sygnalizującymi wstrząs jest bladość, chłód i wilgotność skóry, przyśpieszone i słabe tętno oraz szybkie i płytkie oddychanie.

Walka ze stanem wstrząsu jest konieczna z uwagi na częste pogłębianie się upośledzenia funkcjonowania układu krążenia.
  • Należy koniecznie wezwać lekarza.
  • Poszkodowanemu należy zapewnić komfort termiczny („ciepłe” okrycie lub folia NRC srebrną stroną do ciała) i komfort psychiczny (spokojne miejsce, podtrzymywanie ofiary na duchu).
  • Jeśli poszkodowany jest przytomny, należy położyć go na równej powierzchni na plecach, z nogami podniesionymi o 30-40 cm (pozycja przeciwwstrząsowa).
  • Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny, należy położyć go na boku, z dolną nogą wyprostowaną, zaś górną zgiętą w kolanie i wysuniętą ku przodowi, dolną ręką wyprostowaną prostopadle do osi ciała, a górną zgiętą w łokciu, z dłonią podłożoną pod głowę, z udrożnionymi górnymi drogami oddechowymi, aby zapobiec zakrztuszeniu (pozycja boczna ustalona).
  • Jeśli poszkodowany jest mokry, należy zdjąć z niego jak najszybciej całą mokrą odzież i ubrać go w suche rzeczy.
  • Rozgrzać poszkodowanego przy użyciu zewnętrznych źródeł ciepła takich jak gorące płyny, jedzenie lub ciepło ciała.
  • Płyny lub pokarm podawać można jedynie wtedy, gdy poszkodowany jest przytomny; nie wolno podawać płynów ani pokarmu w przypadku bólów brzucha.
Złamania
  • W razie złamania postępowanie polega na unieruchomieniu dwóch stawów sąsiadujących z miejscem złamania. Rękę dowiązać można np.: do korpusu, zaś nogę złamaną do nogi zdrowej. W razie złamania otwartego nie należy samodzielnie nastawiać kości, ale zastosować unieruchomienie i ewentualny opatrunek w ten sposób by nie wciskał on kości w światło rany. W razie uszkodzenia kręgosłupa (przypadek taki można określić na podstawie zachowania zmarłego – cechują go drgawki oraz zaburzenia zmysłów, zwłaszcza tzw. tunelowe widzenie – a także nienaturalnie skręconej pozycji, w jakiej poszkodowany leży) poruszać ofiarę można jedynie w ostateczności (tj. braku funkcji życiowych lub konieczności przeniesienia ofiary ze względu na jej lub innych dobro, np. kiedy ofiara leży na ruchliwej jezdni). Wówczas należy wykonywać wszelkie czynności związane z przenoszeniem na komendę, w 2-3 osoby tak, by uszkodzony kręgosłup ulegał jak najmniejszym obciążeniom. W tym celu wsuwa się przedramiona pod plecy ofiary i jak najostrożniej (na komendę) przenosi na nosze (np. drzwi zdjęte z zawiasów), na których unieruchamia się ofiarę. W razie braku funkcji życiowych stosuje się reanimację (jeśli uszkodzony jest kręgosłup szyjny należy wysunąć żuchwę do przodu co udrożni drogi oddechowe).
  • Wypadki komunikacyjne

Należy natychmiast zabezpieczyć miejsce zdarzenia trójkątem ostrzegawczym (bez takiego ostrzeżenia zagrożenie może się rozszerzać).

Usunąć przeszkody utrudniające lub uniemożliwiające czynności ratownicze.

Wykonać telefon alarmowy, podając informacje dotyczące:

-powiadomienia lekarza ratownika;

-opisania miejsca zdarzenia (ulica, numer domu, nazwisko lokatora, ew. szczegóły lokalne); -rodzaj zdarzenia, liczba poszkodowanych;

-określenie stanu pacjentów (m.in. stanu świadomości, możliwości nagłego zatrzymania krążenia; stwierdzenie ew. zatrucia);

-dane personalne zgłaszającego.

Wydobycie ofiary: poszkodowanego należy w sposób najdelikatniejszy ułożyć tak,

aby umożliwić czynności ratunkowe, a następnie wydobyć go za pomocą chwytu Rautka – uchwyt od tyłu za klatkę piersiową

 

  • ABC pierwszej pomocy przedlekarskiej (zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji z 2005 r.) Czynności wstępne:

Usunąć przeszkody utrudniaj ące lub uniemożliwiaj ące czynności ratownicze

Wezwanie lekarza

Wezwanie lekarza jest nieodzowne. Jeśli do dyspozycji jest więcej niż jeden ratownik, jeden spośród ratowników wzywa lekarza, zaś drugi podejmuje się akcji reanimacyjnej. Jeśli ratownik jest jeden, to jego obowiązkiem jest wzywanie lekarza. Podjęcie przeprowadzenia procedury reanimacyjnej jest wówczas możliwe tylko przez około 1 minutę, jeśli stan zdrowia ofiary uległ załamaniu w obecności ratownika i nastąpiło to z powodu przedawkowania narkotyków, alkoholu, utonięcia lub uduszenia, ew. wypadek dotyczy dziecka. W razie braku podjęcia funkcji życiowych przez ofiarę należy wzywać lekarza.

Meldunek o wypadku powinien zawierać następujące dane (dotyczy wszystkich numerów ratunkowych):
  • CO? – rodzaj wypadku (np. zderzenie się samochodów, upadek z drabiny, utonięcie. atak padaczki, itp.),
  • GDZIE? – miejsce wypadku,
  • ILE? – liczba poszkodowanych,
  • JAK? – stan poszkodowanych,
  • CO ROBISZ? – informacja o udzielonej dotychczasowo pomocy,
  • KIM JESTEŚ? – dane personalne osoby wzywającej pomoc (numer telefonu z którego dzwonisz).

Gdy istnieją wskazania o dodatkowym niebezpieczeństwie (np. cysterna) – poinformuj o tym. Pamiętaj!!! Nigdy nie odkładaj pierwszy słuchawki !!!

Numery służb ratowniczych:

  • – Policja
  • – Straż Pożarna
  • – Pogotowie Ratunkowe

112 – system zintegrowanego ostrzegania; połączenie jest bezpłatne i można je zrealizować z dowolnego telefonu komórkowego nawet bez logowania się do sieci operatora a także telefonu stacjonarnego.

UWAGA!!! Bardzo ważne jest szybkie rozpoczęcie reanimacji.

Już po około 2-3 minutach w niedotlenionym mózgu poszkodowanego powstają nieodwracalne zmiany (niedotlenienie i w konsekwencji obumarcie kory mózgowej), które uniemożliwią późniejsze odratowanie pacjenta.

Ocena stanu poszkodowanego

Układamy ofiarę na plecach na płaskim, twardym podłożu

W celu dokonania oceny podstawowych funkcji życiowych pacjenta, należy sprawdzić czy poszkodowany

  • Jest przytomny ?

Ratownik powinien głośno odezwać się do pacjenta (np. „Jak Pan/Pani się czuje?”, „Co się stało?”) lekko potrząsając za bark (jeśli osoba nie ma uszkodzonego kręgosłupa) a w razie braku odpowiedzi dodatkowo sprawdzić reakcję na bodźce bólowe (przyszczypnięcie płatka usznego lub nacisk kostkami palców dłoni na mostek). W ten sposób można uniknąć przeprowadzania zabiegów reanimacyjnych u przytomnego pacjenta. Jeśli mamy do czynienia z urazami lub podejrzeniami urazów głowy lub szyi oraz uszkodzenia kręgosłupa – poszkodowanego można poruszyć tylko wtedy, jeśli jest to absolutnie niezbędne i nieuniknione! Nieprawidłowe poruszenie może doprowadzić do uszkodzenia rdzenia kręgowego, a w konsekwencji do paraliżu.

  • Udrożnienie dróg oddechowych (A jak „Airways”).

U głęboko nieprzytomnego pacjenta język opada do części krtaniowej gardła , blokując wejście do krtani. Najczęściej drożność dróg oddechowych można odzyskać przez odgięcie głowy ratowanego ku tyłowi w następujący sposób:

Głowa odchylana jest do tyłu dłonią ułożoną na czole pacjenta, podczas gdy druga ręka ciągnie jego podbródek ku górze. Należy zwrócić uwagę , by nie uciskać miękkiej okolicy podżuchwowej. Ta metoda udrażniania dróg oddechowych, jako bardzo skuteczna, jest godna polecenia nieprofesjonalnym ratownikom.

Poduszka lub zwinięty koc pod barkami utrzymuje głowę pacjenta w odgięciu.

W przypadku podejrzenia uszkodzenia kręgosłupa szyjnego głowa pacjenta nie powinna być odginana do tyłu. Wtedy drożność uzyskujemy w następujący sposób:

  1. Ręce ratownika ułożone z boków głowy pacjenta
  2. Cztery palce obu rąk obejmują kąt żuchwy i ciągną j ą do przodu.

Zęby żuchwy wysuwają się przy tym przed zęby szczęki.

  1. Kciuki odsuwają wargę dolną ku dołowi i aby otworzyć usta pacjenta naciskają brodę. Głowę należy stabilizować ostrożnie !

Jeżeli pacjent nie może oddychać pomimo prawidłowego udrożnienia, należy przyjąć możliwość zatkania dróg oddechowych ciałem obcym. Trzeba wtedy otworzyć usta ratowanego i wydobyć ciała obce (krew, wymiociny, sztuczna szczęka, resztki pokarmowe) z jamy ustnej. Można tego dokonać wskazującym i środkowym palcem.

Jeżeli podejrzewane przez nas ciała obce znajdują się poza zasięgiem wzroku, wykonujemy rękoczyn Heimlicha (tak, jak u osoby nieprzytomnej)

  • Reanimacja oddechowa (B jak „breathing”)

Diagnoza oddechu: należy ustawić bok twarzy nad ustami ofiary (wzrok skierowany w stronę klatki piersiowej) i za pomocą trzech zmysłów zorientować się czy ofiara oddycha – obserwacja ruchów klatki piersiowej (wzrok), szmer oddechu wyczuwalny uchem zlokalizowanym nad ustami poszkodowanego (słuch), powiew oddechu wyczuwalny na policzku – najlepiej zwilżonym – ratownika (dotyk).

Po ustaleniu rozpoznania zatrzymania oddechu jedynie w przypadku dzieci powinno się wykonać 5 „oddechów życia” wprowadzonych metodą sztucznej wentylacji, przed rozpoczęciem pełnej akcji reanimacyjnej (pośredni masaż serca i sztuczna wentylacja). Istnieją dwie metody sztucznego oddychania: usta-usta i usta-nos. Niezależnie jednak od rodzaju zastosowanej metody należy pamiętać o mocnym odchyleniu głowy ku tyłowi, co czyni drogi oddechowe drożnymi. Jeśli jednak podejrzewamy uraz odcinka szyjnego kręgosłupa (rany głowy lub szyi, upadek z wysokości, wypadek komunikacyjny) głowy odchylać nie wolno, a w zamian należy wysunąć żuchwę do przodu!

metoda usta-usta

Głowa silnie odgięta. Dłoń oparta na czole chorego, kciuk i palec wskazujący szczelnie zaciskają nos. Usta ratowanego lekko rozchylone. Ratujący przyciska swoje szeroko rozwarte usta do ust chorego i robi wdech (nie za głęboki; nieco głębszy niż przy normalnym oddychaniu).

Po wdmuchnięciu cofa szybko swoją głowę. Patrząc kątem oka na klatkę piersiową ratowanego może po ruchach żeber ocenić skuteczność sztucznego oddychania. Słychać również szmer powietrza wydobywającego się z ust chorego i wyczuwa się jego przepływ.

Przy tej metodzie istnieje obawa, że powietrze zamiast do tchawicy trafia przez przełyk do żołądka. Przy rozdęciu żołądka łatwo może dojść do wymiotów (obawa zachłyśnięcia).

Aby temu przeciwdziałać, należy niezbyt gwałtownie wdmuchiwać powietrze ratowanemu; wydech ratownika powinien trwać ok. 1 sekundy. W żadnym przypadku nie należy uciskaniem brzucha usiłować opróżnić żołądek z powietrza, jakie się do niego przypuszczalnie dostało. Stwarza to zagrożenie ostrego zachłyśnięcia. metoda usta- nos

Głowa jest odgięta,

szyja wyprostowana. Ręka przytrzymująca żuchwę zamyka szczelnie usta chorego. Najlepiej jest jeszcze docisnąć kciukiem dolną wargę do górnej. Ratujący szeroko otwartymi ustami obejmuje szczelnie nos chorego i wydycha powietrze z płuc. Następnie należy wycofać swoją głowę i dokonać obserwacji powodzenia sztucznej wentylacji.

Obie metody są równorzędne. Wybór należy do ratownika, a także zależy od zaistniałej sytuacji – np. rany nosa, niemożliwe do usunięcia ciało obce w ustach.

  • Sztuczne oddychanie u niemowląt i małych dzieci

Ze względu na małe wymiary twarzy niemowląt i małych dzieci, ratujący obejmuje swymi ustami zarówno usta jak i nos dziecka. Objętość wdmuchiwanego powietrza musi być znacznie mniejsza niż u dorosłych, często wystarczają „pełne usta”. Główkę dziecka odchylamy umiarkowanie.

  • Reanimacja krążeniowa (C jak „circulation”)

Po ustaleniu rozpoznania zatrzymania oddechu należy przystąpić do pełnej akcji reanimacyjnej (jedynie w przypadku dzieci powinno to być poprzedzone 5 „oddechami życia” wprowadzonymi metodą sztucznej wentylacji). Uniesienie nóg ku górze zwiększa szanse udanej reanimacji krążeniowej. Klatkę piersiową pacjenta należy odsłonić z odzieży. Punkt nacisku do masażu pośredniego serca znajduje się w połowie długości mostka.

Technika masażu pośredniego serca u dorosłych
  1. Jeden nadgarstek opiera się na punkcie ucisku w centralnej części klatki piersiowej, w osi ciała.
  2. Drugi nadgarstek ułożony jest na pierwszym. Palce obu rąk są uniesione lub splecione, tak, by uniknąć złamania żeber przy ucisku.
  3. Faza ucisku – ramiona wyprostowane, barki pionowo nad mostkiem, który jest wciskany na głębokość 3-5 cm. Ratownik powinien używać ciężaru swego tułowia, przekazywanego przez wyprostowane ramiona.
  4. Faza rozluźnienia – odciążenie mostka bez odrywania nadgarstka od punktu uprzedniego nacisku; klatka piersiowa wraca do pozycji wyjściowej.

Tempo: 100-120 uciśnięć/min

Fazy ucisku i rozluźnienia trwają mniej więcej równie długo. Ruchy powinny być płynne, nie „szarpane”. W żadnym przypadku nie należy przerywać masażu na dłużej niż kilka sekund.

Podczas reanimowania, zwłaszcza ludzi starszych, może dojść do złamań żeber lub mostka. Pomimo tego reanimację należy prowadzić dalej !

  • Masaż pośredni serca u niemowląt i małych dzieci

Siła ucisku jest znacznie mniejsza, często wystarcza jedna ręka, a u niemowląt nawet uciskanie tylko dwoma palcami.

  • Połączenie sztucznego oddychania i masażu pośredniego serca (nie stosuje się wyłącznie pośredniego masażu serca)

Od 2005 roku weszły w życie nowe standardy dotyczące reanimacji krążeniowo-oddechowej. W przypadku ratowników-amatorów nie stosuje się rozróżnienia na procedurę dla jednego i dwóch ratowników. W każdej sytuacji proporcje masażu i sztucznego oddychania mają się jak 30:2. Na każde dwa wdechy przypada 30 uciśnięć mostka (akcję rozpoczyna się od masażu). Kontrolować trzeba oddech i odruchy życia po każdych 5 cyklach.

Akcję reanimacyjną prowadzić należy aż do przybycia lekarza. Wcześniejsze jej zakończenie jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy udało się przywrócić funkcje życiowe poszkodowanego lub ratownik z powodu wyczerpania nie jest zdolny do dalszego działania.


INSTRUKCJA DOBREJ PRAKTYKI HIGIENICZNEJ DLA PLACÓWEK HANDLOWYCH, GASTRONOMICZNYCH, PRZETWÓRNI ITP.

Rozporządzenia Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 234 z 19.12.2002r.) w sprawie warunków sanitarnych oraz zasad przestrzegania higieny pracy przy obrocie środkami spożywczymi.

Kierownik zakładu Jest obowiązany do:
  1. Posiadania instrukcji dobrej praktyki.
  2. Posiadania instrukcji mycia i dezynfekcji.
  3. Posiadania przez pracowników szkolenia z zakresu minimum sanitarnego, i aktualnych badań lekarskich,
  4. Odsunięcia chorego pracownika na chorobę zakaźną, biegunkę, infekcję dróg oddechowych od pracy wymagającej kontaktu z artykułami spożywczymi.
  1. Pracownik powinien:
  1. Przed rozpoczęciem pracy założyć czystą, nieuszkodzoną odzież roboczą całkowicie zakrywającą odzież osobistą, oraz odpowiednie nakrycie głowy i obuwie robocze,
  2. Używać opatrunków wodoszczelnych w razie skaleczenia lub otarcia skóry.
  3. Przestrzegać higieny osobistej.
  4. W czasie pracy nie używać szpilek, agrafek, pierścionków, kolczyków i korali.
  5. Przed wejściem do ustępu, wyjściem poza teren sklepu – zdjąć odzież i obuwie robocze,
  6. Myć ręce mydłem i szczoteczką pod bieżącą wodą po opuszczeniu ustępu, oraz po każdym powrocie do zakładu, jak również po każdym zabrudzeniu.
  7. Powiadomić niezwłocznie bezpośredniego przełożonego o chorobie zakaźnej, biegunce.
  • Osoby kontrolujące placówkę handlową, produkcyjną, gastronomiczną są zaopatrywane w odzież roboczą w jasnych kolorach, oraz obuwie robocze.
  1. Kontrola warunków przechowywania artykułów spożywczych, w tym’ temperatury, wilgotności, wietrzenia, terminu ich przydatności do spożycia, rotacji i jakości przechowywania musi być dokonywana na bieżąco.
  2. Sprzęt używany do sprzątania, mycia i dezynfekcji powinien być przechowywany w wydzielonych miejscach, przeznaczonych wyłącznie do tego celu.
  3. Każdy pracownik jest obowiązany:
  1. Powiadomić o każdym uszkodzeniu aparatury, sprzęgu, czy niewłaściwej jakości zdrowotnej artykułów spożywczych.
  2. Zachowywać w każdym czasie czystość i porządek na swoim stanowisku pracy, po zakończeniu pracy dokładnie umyć używany sprzęt, narzędzia i naczynia, oraz usunąć wszelkie odpadki
  • W zakładzie powinna znajdować się książka kontroli sanitarnej, oraz teczka dokumentacji sanitarnej, która powinna zawierać:
  1. Wyniki badania wody (przy własnych ujęciach).
  2. Protokoły kontroli sanitarnej,
  3. Listę pracowników zatrudnionych przy obrocie artykułów spożywczych, którzy wymagają okresowych badań lekarskich,
  4. Dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje (minimum sanitarne).
  • Warunki sprzedaży:
  1. Opakowane artykuły spożywcze powinny być składowane na przewiewnych i łatwych do przesunięcia podkładach.
  2. Środki spożywcze sprzedawane luzem, z wyłączeniem owoców i warzyw powinny być w pojemnikach z przykrywkami, lub oszklonych gablotach chroniących je przed zanieczyszczeniem.
  3. Pieczywo należy przechowywać na regałach lub pólkach i zapewnić, aby przy sprzedaży samoobsługowej sprawdzanie świeżości przez konsumentów nie powodowało jego zanieczyszczenia.
  4. Artykuły spożywcze, dla których producent określił temperaturę przechowywania niższą niż temperatura otoczenia – powinny być przechowywane w urządzeniach chłodniczych, a mrożonki – w zamrażarkach.
  5. Środki kosmetyczne i higieniczne mogą być sprzedawane w sklepach spożywczych przy zapewnieniu odpowiedniego oddzielenia od środków spożywczych.
  6. W sklepach mięsnych wędliny mogą być sprzedawane wyłącznie na wyodrębnionych stanowiskach, i przez odrębnego sprzedawcę,
  7. Warzywa i owoce luzem w sklepie spożywczym mogą być sprzedawane na wydzielonym stanowisku, a warzywa korzenne muszą być oczyszczone z ziemi.
  8. Przy rozważaniu sypkich środków spożywczych należy używać oddzielnego sprzętu.
  9. Nie opakowane artykuły spożywcze powinny być sprzedawane tak, aby nie dotykać ich rękami.
  10. Zużyte opakowania należy natychmiast usuwać.
  11. Sprzedaży artykułów porcjowanych powinny dokonywać co najmniej dwie osoby; z których jedna przyjmuje wyłącznie pieniądze.
  12. Artykuły spożywcze wycofane z obrotu powinny być składowane w oznaczonym miejscu, w sposób jednoznacznie świadczący o wycofaniu ich z obrotu.
  1. Przed przyjęciem artykułów spożywczych do sprzedaży odbiorca powinien sprawdzić:
  1. Warunki transportu, w tym czystość środka transportu i opakowań, czas transportu i inne warunki mające wpływ na jakość zdrowotną przewożonych artykułów oraz sposób wyładowania zapobiegający ich zanieczyszczeniu.
  2. Dokumentację dotyczącą artykułów spożywczych, w tym pochodzenia, producenta i daty produkcji, świadectwo kontroli jakości.
  3. Opakowania zbiorcze i jednostkowe: obce zapachy, uszkodzenia, zawilgocenie, bombaz puszek, obecność szkodników, itp.
  4. Znakowanie artykułów spożywczych, a zwłaszcza termin przydatności do spożycia i datę minimalnej trwałości, czytelność trwałość znakowania,
  5. Cechy organoleptyczne, widoczne zanieczyszczenia, zapleśnienia, szkodniki itp.
  1. Artykuły spożywcze budzące podejrzenie lub o widocznych cechach niewłaściwej jakości zdrowotnej nie mogą być wprowadzane do obrotu.
  2. Artykuły spożywcze należy chronić przed zanieczyszczeniem, składając je, zależnie od właściwości, w odpowiednich pojemnikach (opakowaniach) na regatach, podkładach, w izolacji od ścian i sufitów, w sposób umożliwiający ich rotację.
  • Pomieszczenie magazynu powinno mieć wejścia bezpośrednio z pomieszczeń komunikacji ogólnej oraz być wyposażone w urządzenia niezbędne do przyjmowania artykułów spożywczych.
  • Pomieszczenie magazynu musi być suche, czyste, szczelne, z wentylacją grawitacyjną, zabezpieczone przed dostępem światła słonecznego, szkodników, przystosowane w zakresie temperatury do rodzaju magazynowanych artykułów, zaopatrzone w sprawne termometry i higrometry do mierzenia temperatury i wilgotności powietrza.
  • W pomieszczeniu magazynu należy codziennie dokonywać kontroli warunków składowania artykułów spożywczych, ich jakości oraz rotacji towarów, aby nie dopuścić do ich przeterminowania i psucia się.
  1. Używane w pomieszczeniach magazynu sprzęt i naczynia powinny być w dobrym stanie technicznym. Muszą być przechowywane czyste w wyznaczonym do tego celu miejscach (regały, szafki, półki).
  • Zużyte opakowania, odpady środków spożywczych, zbędny sprzęt i naczynia należy niezwłocznie usuwać z pomieszczeń magazynu.
  • Artykuły spożywcze przeterminowane, w uszkodzonych opakowaniach lub budzące podejrzenie niewłaściwej jakości zdrowotnej należy usunąć z pomieszczenia magazynu; takie artykuły spożywcze nie mogą być wprowadzane do obrotu.
  • W razie wątpliwości co do jakości zdrowotnej przechowywanych artykułów spożywczych należy zgłosić je do badania organowi nadzoru sanitarnego i wstrzymać ich sprzedaż do czasu uzyskania wyników badań o ich przydatności do spożycia.

 

  INSTRUKCJA BHP PRZY OBSŁUDZE EKSPRESU DO KAWY

 

WARUNKI DOPUSZCZENIA PRACOWNIKA DO PRACY

– ukończone 18 lat ( młodociany w ramach praktycznej nauki zawodu pod nadzorem instruktora)

– ukończona co najmniej szkołę zawodową w danej specjalności lub inne uprawnienia do wykonywania zawodu

– zaliczenie odpowiedniego instruktażu: zawodowego, przeszkolenia bhp i p.poż., zapoznanie się z instrukcjami obsługi

– stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony świadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza

– ubrany w odzież roboczą przewidzianą dla danego stanowiska w zakładowej tabeli norm odzieży roboczej

– przy obsłudze urządzeń nie można pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami

CZYNNOŚCI PRZED ROZPOCZĘCIEM PRACY

– przygotować materiały i urządzenia pomocnicze

– dokładnie zapoznać się z dokumentacją wykonawczą i instrukcją obsługi urządzeń

– zaplanować kolejność wykonywania poszczególnych czynności

– sprawdzić stan techniczny oświetlenia stanowiska, a w szczególności stan instalacji elektrycznej

– Sprawdź czy napięcie w sieci odpowiada napięciu zasilania podanemu na tabliczce znamionowej

– Używać należy tylko świeżej, zimnej wody, nie należy napełniać pojemnika mlekiem, wodą mineralną czy innymi płynami.

– Wyjąć zbiornik na wodę i dokładnie wypłukać go pod zimną bieżącą wodą.

– Napełnić pojemnik wodą i umieścić go ponownie w ekspresie.

– Podnieść pokrywę pojemnika na ziarna . Wsypać kawę ziarnistą do pojemnika, założyć pokrywkę zabezpieczającą aromat i

zamknąć pokrywę zbiornika

– ustawiać grubość mielenia tylko podczas pracy młynka

– włączyć ekspres przyciskiem

ZASADY I SPOSOBY BEZPIECZNEGO WYKONYWANIA PRACY

NIE WOLNO:

– Nie należy użytkować urządzenia bez wody

– Nie należy dotykać gorących części ekspresu: rurka pary, obszar wokół uchwytu filtra, filtr – możliwość poparzeń.

– Nie należy wyjmować uchwytu filtra kiedy urządzenie pracuje.

– Nie należy stosować przedłużaczy lub rozgałęziaczy.

– Nie należy dotykać urządzenia podłączonego do sieci zasilającej mokrymi lub wilgotnymi rękami.

– Nie należy ciągnąć za przewód zasilający w celu odłączenia urządzenia od sieci zasilającej.

– Nie należy wystawiać urządzenia na działanie czynników atmosferycznych: deszcz, słońce, mróz

NAKAZUJE SIĘ:

– Przed przystąpieniem do jakichkolwiek czynności konserwacyjnych lub czyszczenia ekspresu, należy odłączyć urządzenie od sieci zasilającej.

– W przypadku uszkodzenia przewodu zasilającego, wymiany powinien dokonać technik z autoryzowanego serwisu.

– używać obowiązujące ochrony osobiste

– sukcesywnie usuwać odpady

– utrzymywać posadzkę w czystości i suchą

– ostrożne obchodzić się z elementami gorącymi

CZYNNOŚCI PO ZAKOŃCZENIU PRACY

– odłączyć zasilanie – wyjąć przewód z gniazdka

– zdemontować maszynkę

– umyć ekspres do kawy zgodnie z technologia mycia i dezynfekcji a następnie  dokładnie osuszyć

– W przypadku dłuższego nie użytkowania urządzenia, należy odłączyć urządzenie od sieci zasilające

 

ZASADY POSTĘPOWANIA W SYTUACJACH AWARYJNYCH

– o wadach i / lub uszkodzeniach maszynki należy niezwłocznie zawiadomić przełożonego

– maszynka, której uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinien być niezwłocznie zatrzymana, odłączona od zasi- lania i odpowiednio oznakowana

– bezwzględnie należy udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym

– w razie awarii maszynki stwarzającej zagrożenie dla otoczenia należy zastosować zrozumiałą i dostrzegalną sygnalizację ostrzegawczą i alarmową

– każdy zaistniały wypadek przy pracy zgłaszać swojemu przełożonemu, a stanowisko pracy pozostawić w takim stanie, w jakim nastąpił wypadek

 

UWAGI

– narzędzia i urządzenia o napędzie mechanicznym podlegają okresowym przeglądom i badaniom na skuteczność zerowania

Na podstawie art. 210 K.P. pracownik ma prawo- w razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bhp i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika lub gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom – powstrzymać się od wykonywanej pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

 

INSTRUKCJA BHP PRZY OBSŁUDZE GRILLA GAZOWEGO

UWAGI OGÓLNE :

  1. Do samodzielnej pracy przy obsłudze grilla gazowego może przystąpić pracownik pełnoletni, legitymujący się świadectwem ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej lub zaświadczeniem o przeszkoleniu zawodowym,  zaświadczeniem o odbytym szkoleniu wstępnym ogólnym, instruktażu stanowiskowym bhp, w zakresie ochrony ppoż.,  dobrym stanem zdrowia, potwierdzonym świadectwem lekarskim wydanym przez lekarza medycyny pracy,  zezwoleniem bezpośredniego zwierzchnika na obsługę pieca.
  2. Nie wolno podejmować pracy, jeżeli ma się jakiekolwiek wątpliwości co do jej bezpiecznego wykonania.
  3. Należy zawsze zgłaszać się do swojego bezpośredniego zwierzchnika po odpowiednie i wyczerpujące wytyczne oraz wskazówki dla rozwiązania nieprzewidzianych utrudnień lub wątpliwości dotyczących bezpiecznego wykonania powierzonego zadania.
  4. Do wykonania pracy należy może przystąpić pracownik wypoczęty, trzeźwy, właściwi ubranym (ubranie robocze oraz fartuch i nakrycie głowy, buty przystosowane do warunków pracy .

 

Pracownik powinien:

 

  1. Grill służy do pieczenia, odgrzewania, gotowania, duszenia lub opiekania. Używanie urządzenia niezgodne z przeznaczeniem jest zabronione.
  2. Przed uruchomieniem urządzenia należy skontrolować wyposażenie stan techniczny oraz działanie wszystkich zabezpieczeń euro – grilla.
  3. Urządzenie może być włączone tylko po stwierdzeniu pełnej gotowości roboczej.
  4. W przypadku samoczynnego wyłączenia się urządzenia przed zakończeniem pracy, jego ponowne załączenie może nastąpić po ustaleniu i usunięciu przyczyny tego faktu.
  5. Urządzenie należy wyłączyć natychmiast w przypadku stwierdzenia nieprawidłowego funkcjonowania, zwłaszcza w przypadku wystąpienia niebezpieczeństwa dla obsługi.
  6. W czasie pracy urządzenie może się silnie nagrzać: należy uważać na wysoką temperaturę.
  7. Przed wymianą lub montażem dodatkowego wyposażenia należy wyłączyć i schłodzić grill.
  8. Grill i piec podgrzewający należy regularnie czyścić z uwagi na bez awaryjność pracy i niebezpieczeństwo pożaru.
  9. Rozgrzany grill powinien być obsługiwany w rękawicach ochronnych – suchych i nie natłuszczonych.
  10. Czyszczenie oraz wszelkie czynności konserwacyjne i naprawcze mogą być dokonywane po schłodzeniu grilla.
  11. Naprawy może wykonywać tylko pracownik serwisu.
  12. Środki do czyszczenia urządzenia mogą podrażniać skórę. Z tego powodu należy używać gumowych rękawic.
  13. O wszelkich usterkach i nieprawidłowościach w pracy urządzenia należy bezzwłocznie poinformować przełożonego.

 

Czynności zakazane pracownikowi:

Pracownikowi zabrania się przede wszystkim:

  1. Stosowania niebezpiecznych metod obsługiwania grilla w szczególności takich, które mogą stworzyć zagrożenia wypadkowe.
  2. Zdejmowania jakichkolwiek zabezpieczeń z grilla podczas jego pracy.
  3. Nie należy grillować produktów mrożonych
  4. Używania niewłaściwych czyszczących mogących spowodować uszkodzenie grilla.

6.Lekceważenia widocznych usterek w działaniu grilla.

.

 

Czynności pracownika po zakończeniu pracy:
  1. Wyłączyć grill ..
  2. Odciąć dopływ gazu.
  3. Wyczyścić i zdezynfekować urządzenie a następnie je osuszyć.
  4. Uporządkować stanowisko, podłogę zmyć i osuszyć.

 

 

Uwagi dodatkowe:
  1. W razie wątpliwości co do zachowania warunków bezpieczeństwa pracy pracownik ma prawo przerwać pracę i zwrócić się do przełożonego o wyjaśnienie sytuacji.
  2. W przypadku znalezienia się wobec bezpośredniego niebezpieczeństwa powstrzymać się wobec wykonywania pracy. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie może jednak odmówić podjęcia innej, równorzędnej pracy, gdy usunięcie zagrożenia przy poprzednio wykonywanej pracy nie jest możliwe.

 

  INSTRUKCJA BHP  PRZY OBSŁUDZE KOMPUTERA Z MONITOREM EKRANOWYM

 

UWAGI OGÓLNE

Do wykonywania pracy na stanowisku roboczym  może być dopuszczony pracownik (każda osoba zatrudnioną przez pracodawcę, w tym praktykant i stażysta, użytkująca w czasie pracy  monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy), który spełnia następujące warunki:

– ma wymagane kwalifikacje do pracy na wyznaczonym stanowisku

– zatrudnienie kobiet dopuszczalne jest na warunkach określonych w K.P. oraz w Rozporządzeniu RM w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom (Dz. U. z 1996r. nr 114 poz. 545)

– ma stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony świadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza

– przeszedł odpowiedni instruktaż zawodowy, zapoznał się z instrukcją obsługi i odbył przeszkolenie

– odległości między sąsiednimi monitorami powinny wynosić co najmniej 0,6 m, a między pracownikiem i tyłem sąsiedniego monitora – co najmniej 0,8 m

– odległość oczu pracownika od ekranu monitora powinna wynosić 400÷750 mm

 

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI PRZED ROZPOCZĘCIEM PRACY

– zaplanować kolejność wykonywania poszczególnych czynności, przygotować potrzebne dokumenty i programy

– sprawdzić stan techniczny urządzeń  i oświetlenia stanowiska, a w szczególności stan  instalacji elektrycznej

– sprawdzić stan czytelności klawiatury (powierzchnia klawiatury powinna być matowa, a znaki na klawiaturze powinny być kontrastowe i czytelne)

– dostosować biurko, krzesło, podnóżek do wymiarów swego ciała, ustawić odpowiednio uchwyt na dokument

– przygotować stanowisko robocze  przez podłączenie do sieci zasilającej i wyświetlenie na ekranie dowolnej informacji

– ustawić ekran monitora względem źródeł światła tak, aby ograniczyć olśnienie i odbicia światła

– wyregulować jasność i kontrast monitora (ewentualnie zastosować filtr lub ekran ochronny)

– zauważone usterki i uchybienia zgłosić natychmiast przełożonemu

 

ZASADNICZE CZYNNOŚCI PODCZAS PRACY

– podczas wykonywania pracy  zwracać uwagę tylko na wykonywane czynności

– zachowywać prawidłową pozycję ciała przy wykonywaniu pracy

– zapewnić przed klawiaturą wystarczającą przestrzeń dla podparcia rąk i dłoni

 

CZYNNOŚCI ZABRONIONE

– spożywanie posiłków podczas pracy przy komputerze

– palenie tytoniu w pomieszczeniach pracy z komputerem

– samowolne naprawianie urządzeń komputerowych, sprzętu i wyposażenia zasilanego energią elektryczną

– przechowywania na stanowisku przedmiotów posiadających pole magnetyczne

– czyszczenia urządzeń wilgotnymi szmatkami bez odłączenia sprzętu od zasilania

– czyszczenia ekranu środkami nie przeznaczonymi do tego celu

– dopuszczenie do użytkowania komputera osób nieupoważnionych

 

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI PO ZAKOŃCZENIU PRACY

– wyłączyć zasilanie sprzętu

– uporządkować i sprzątnąć stanowisko pracy

– kopie bezpieczeństwa schować w ustalonym miejscu

– wytrzeć kurz miękką szmatką z powierzchni blatów, biurka, urządzeń i sprzętu

– zabezpieczyć urządzenia przed dostępem osób niepowołanych

 

UWAGI KOŃCOWE

– filtry i ekrany ochronne należy dobrać stosownie do typu i rodzaju monitora

– po przeciwnej stronie monitora, w linii prostej lampy katodowej, w bliskiej odległości  nie może znajdować się stanowisko pracy innej osoby (dotyczy starszych typów monitorów)

– kobiety w ciąży mogą pracować bezpośrednio przy monitorze tylko za zgodą lekarza i zgodnie z jego zaleceniami

– gniazdka zasilające podlegają  badaniom na skuteczność zerowania

– przy stałej pracy przy komputerze należy :

– łączyć przemienne pracę związaną z obsługą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac nie obciążającymi narządu wzroku i wykonywanymi w  innych pozycjach ciała – przy nie przekraczaniu 1 godziny nieprzerwanej pracy przy obsłudze monitora ekranowego lub

– co najmniej 5-minutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, po każdej godzinie pracy przy obsłudze monitora ekranowego

Pracodawca jest obowiązany:

  1. informować pracowników o wszystkich aspektach ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracy na stanowiskach pracy, w tym o wynikach przeprowadzonej oceny oraz wszelkich środkach bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
  2. bez wiedzy pracownika nie można dokonywać kontroli jakościowej i ilościowej jego pracy

  INSTRUKCJA BHP PRZY OBSŁUDZE KRAJALNICY 

WARUNKI DOPUSZCZENIA PRACOWNIKA DO PRACY

– ukończone 18 lat

– ukończona co najmniej szkołę zawodową w danej specjalności lub inne uprawnienia do wykonywania zawodu

– przejście odpowiedniego instruktażu zawodowego, zapoznanie się z instrukcją obsługi, przeszkolenie bhp

– stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony świadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza

– ubrany w odzież roboczą przewidzianą dla danego stanowiska w zakładowej tabeli norm odzieży roboczej

 

CZYNNOŚCI PRZED ROZPOCZĘCIEM PRACY

– przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie można pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami jak np. luźno zakończone rękawy, krawaty, szaliki, poły, oraz bez nakryć głowy okrywających włosy

– przygotować urządzenia pomocnicze do składowania pokrojonego chleba i okruchów

– zaplanować kolejność wykonywania poszczególnych czynności

– przygotować chleb do krojenia ustawiając go w sposób zapewniający maksymalne bezpieczeństwo przy zachowaniu granic stanowiska roboczego

– sprawdzić stan techniczny urządzeń mechanicznych, oświetlenia stanowiska i stan instalacji elektrycznej (zerowania)

– próbnie uruchomić krajalnicę i sprawdzić jakość jej działania przez podniesienie do oporu ramy, podniesienie do oporu dźwigni

 
ZASADY I SPOSOBY BEZPIECZNEGO WYKONYWANIA PRACY

NIE WOLNO:

– na stanowisku pracy przechowywać surowców, gotowych wyrobów, materiałów pomocniczych i odpadów w ilościach większych od wynikających z potrzeb technologicznych, umożliwiających utrzymanie ciągłości pracy na danej zmianie

– maszyn będących w ruchu: naprawiać, czyścić, smarować, regulować (z wyjątkiem przewidzianych w DTR)

– maszyn będących w ruchu pozostawiać bez obsługi lub nadzoru (chyba że dopuszcza to DTR)

– ręcznie zakładać i zrzucać pasy pędne, liny i taśmy

– wznawiać pracę maszyny lub urządzenia bez usunięcia uszkodzenia

– zdejmować osłony i zabezpieczenia z obsługiwanych maszyn i narzędzi

– dociskać ramę nożową w czasie pracy dla przyspieszenia krojenia

– dociskać grzebienie, odginać je, opierać się o nie (uszkodzi się noże)

– wkładać przedmioty pomiędzy grzebienie i noże w celu dociśnięcia lub przesunięcia pieczywa podczas krojenia

– dokonywać napraw lub regulacji przy włączonej maszynie do sieci elektrycznej

 

NAKAZUJE SIĘ:

– sukcesywnie usuwać odpady

– przyłączenie maszyny do źródła energii nie powinno stanowić zagrożenia dla obsługi

– ręczne przemieszczanie i przewożenie ciężarów o masie przekraczającej ustalone normy jest niedopuszczalne

– podczas wykonywania pracy zwracać uwagę tylko na wykonywane czynności, uwzględniając warunki bezpiecznej pracy dla siebie i otoczenia

– zachowywać prawidłową pozycję ciała przy wykonywaniu pracy

– przy wykonywaniu prac na krajalnicy, zapoznać się z instrukcją obsługi

– zachować należytą ostrożność

– zapewnić dobre oświetlenie

 

CZYNNOŚCI PO ZAKOŃCZENIU PRACY

– odłożyć pokrojony surowiec i odpady na wyznaczone miejsce

– uporządkować stanowisko pracy oraz narzędzia i sprzęt ochronny, oczyścić noże zachowując szczególną ostrożność, usunąć okruchy z powierzchni maszyny i z szuflady

– wyłączyć maszynę- urządzenie wyłącznikiem (głównym) -wyłącznik w poz. O

 

ZASADY POSTĘPOWANIA W SYTUACJACH AWARYJNYCH

– o wadach i / lub uszkodzeniach maszyny należy niezwłocznie zawiadomić przełożonego

– maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być niezwłocznie zatrzymane i odłączone od zasilania

– bezwzględnie udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym

– w razie awarii maszyny stwarzającej zagrożenie dla otoczenia należy zastosować zrozumiałą i dostrzegalną sygnalizację ostrzegawczą i alarmową

– każdy zaistniały wypadek przy pracy zgłaszać swojemu przełożonemu, a stanowisko pracy pozostawić w takim stanie, w jakim nastąpił wypadek

UWAGI

– narzędzia i urządzenia o napędzie mechanicznym podlegają okresowym przeglądom i badaniom na skuteczność zerowania

Na podstawie art. 210 K.P. pracownik ma prawo- w razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bhp i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika lub gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom – powstrzymać się od wykonywanej pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

 

  INSTRUKCJA BHP  PRZY OBSŁUDZE KUCHENKI  MIKROFALOWEJ

 

UWAGI  OGÓLNE:

  1. Do obsługi  kuchenki  mikrofalowej  może  być  dopuszczona  osoba,  która  została  wcześniej  zapoznana  z  obsługą  lub  sama  zapoznała  się  z  instrukcją  obsługi.
  2. Stan techniczny kuchenki  mikrofalowej  musi być dobry  a  podłączenie  elektryczne  jest  prawidłowe,    przewód  elektryczny  i  wtyczka  bez  widocznych  uszkodzeń,  wszystkie  przyciski  i  pokrętła  oraz  czujnik  otwartych  drzwi  muszą  działać  prawidłowo.

 

PODSTAWOWE  CZYNNOŚCI  PRZED  ROZPOCZĘCIEM  I  PODCZAS UŻYTKOWANIA  KUCHENKI:

  1. Przed przystąpieniem  do  użytkowania  kuchenki  sprawdzić  stan
  2. Przygotować produkty  do  obróbki
  3. Umieścić produkty  na  tacy  obrotowej,  która  musi  być  prawidłowo  osadzona  wewnątrz  komory
  4. Dokonać ustawień  parametrów  pracy  kuchenki:
  • ustawić moc  na  wymaganym  poziomie,
  • ustawić niezbędny  czas  obróbki
  1. Włączyć kuchenkę  (drzwiczki  muszą  być  obowiązkowo  zamknięte).
  2. Aby zatrzymać  kuchenkę  w  trakcie  pracy  wystarczy  wcisnąć  przycisk  otwierania – wtedy  praca  kuchenki  automatycznie  zostanie
  3. Gdy okaże  się,  że  dalsze  gotowanie  nie  jest  potrzebne  należy  czas  pracy  ustawić  na  ZERO       i  zamknąć
  4. Po skorzystaniu  z  kuchenki  pozostawić  ją  czystą  z  porządkiem  wokół.

 

CZYNNOŚCI  ZABRONIONE:
  1. Nie używać  kuchenki  do  innych  celów  niż  przygotowanie  żywności  ( a  w  szczególności    do  suszenia  odzieży,  papieru,  sterylizacji  itp. ).
  2. Nie umieszczać  kuchenki  w  pomieszczeniach  zawilgoconych  i
  3. Nie włączać  pustej  kuchenki,  gdyż  może  spowodować  jej
  4. Nie używać  kuchenki  do  przechowywania  żadnych  rzeczy  a  zwłaszcza  papierów  i  innych  materiałów  łatwopalnych.
  5. Nie gotować  jaj  w  skorupkach  ze  względu  na  niebezpieczeństwo  ich  rozsadzenia;  również  jajko  bez  skorupki  może  czasem  prysnąć  w  czasie  gotowania – należy  je  gotować  pod  przykryciem       i  pozostawić  w  takim  stanie  jeszcze  minutę  po  zakończeniu  gotowania,
  6. Przed gotowaniem  produktów  otoczonych  błoną  (np. żółtko  jaj,  ziemniaki,  wątróbka  drobiowa,  kiełbasa  we  flaku  )  należy  je  najpierw  nakłuć  kilkakrotnie  widelcem.
  7. Nie wkładać  żadnych  przedmiotów  w  otwory  w
  8. Nie wymontowywać  żadnej  części  kuchenki,
  9. Nie gotować  żywności  bezpośrednio  na  obrotowym  talerzu – produkty  powinny  być  umieszczone   w  odpowiednim  naczyniu  przed  umieszczeniem  w
  10. Naczynia „mikrofalowe”  powinny  być  używane  wyłącznie  zgodnie  z  instrukcjami
  11. Nie używać  kuchenki  do  żywności  suchej  (np.  suchy  ryż,  mąka  ).
  12. Nie używać  naczyń:
  • Metalowych lub  wyposażonych  w  metalowe  części,  metalizowanych,  melaminowych,  kamionkowych,  ze  szczelnym  zamknięciem,  opakowań  z  metalową  folią  lub                       z  metalowym  zamknięciem.

 

POSTĘPOWANIE  W  RAZIE  AWARII: 

 

  1. W razie  pożaru  ściśle  stosować  się  do  instrukcji  ochrony  przeciwpożarowej,  z  którą  powinien  być  zapoznany  każdy
  2. W innych  przypadkach  natychmiast  zawiadomić  przełożonego.
  3. Jakiekolwiek samodzielne  naprawy  są wzbronione.
INSTRUKCJA BHP PRZY OBSŁUDZE NISZCZARKI DO DOKUMENTÓW

 

Zasady bezpieczeństwa:

  • Przed rozpoczęciem pracy  z urządzeniem, należy zapoznać się   z zasadami bezpieczeństwa, zaleceniami producenta i instrukcją obsługi. Instrukcje te należy zachować i korzystać z nich w przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących obsługi urządzenia
  • Urządzenie należy ustawić na stabilnym podłożu w pobliżu gniazdka o napięciu 230V
  • Urządzenie należy chronić przed wilgocią i kurzem
  • Nie wolno ustawiać urządzenia w pobliżu urządzeń grzejnych lub wentylacyjnych
  • Nie wolno używać urządzenia w pobliżu łatwopalnych gazów lub cieczy
  • Należy chronić przewód zasilający urządzenie przed uszkodzeniem, nie używać kabla do przenoszenia urządzenia i wyciągania wtyczki z gniazdka
  • Urządzenie należy wyłączyć z sieci, jeśli nie jest używane przez dłuższy czas lub gdy jest przenoszone
  • Całkowite wyłączenie urządzenia następuje po wyjęciu wtyczki z sieci
  • Urządzenie należy trzymać poza zasięgiem
  • Urządzenie zawiera elementy obrotowe, które mogą spowodować wciągnięcie luźnych elementów garderoby, włosów itp. Należy zachować ostrożność
  • Należy zachować szczególną ostrożność sięgając w obszar szczeliny podawczej
  • Nie wolno używać urządzenia do innych celów niż określone w instrukcji obsługi
  • Należy kontrolować sprawność urządzenia. W przypadku zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości w pracy, należy skontaktować się z serwisem.
  • Urządzenie jest przeznaczone wyłącznie do pracy w pomieszczeniach zamkniętych , w temperaturze powyżej 8 °C
  • Przed zdjęciem jakiejkolwiek osłony, należy wyjąć wtyczkę z gniazdka sieciowego
  • Stosowanie niewłaściwych substancji smarujących stwarza zagrożenie pożarowe
  • Urządzenie należy obsługiwać zawsze zgodnie z ogólnymi zasadami BHP
  • Wszelkich napraw urządzenia może dokonywać jedynie osoba uprawniona
MONTAŻ:
  • Umieścić głowicę na koszu
  • Podłączyć przewód do gniazda sieciowego 230 V
  • Ustawić włącznik niszczarki w pozycji AUTO/ON
  • Niszczarka jest gotowa do pracy
OBSŁUGA NISZCZARKI

Główny przełącznik umieszczony jest na górnej części obudowy niszczarki. Może być ustawiony w 3 pozycjach: AUTO/ON – wybór tej opcji powoduje, że niszczarka włącza się automatycznie po wsunięciu papieru w szczelinę podawczą. Zatrzymanie pracy niszczarki odbywa się również automatycznie po zniszczeniu dokumentu

KONSERWACJA

Regularne oliwienie noży tnących zapobiega zmniejszeniu wydajności, podwyższeniu głośności oraz znacznie wydłuża sprawność niszczarki. Noże tnące powinno się smarować specjalnym olejem (dostarczanym przez OPUS), po kilkukrotnym  opróżnieniu kosza (worka) na ścinki. Wystarczy kilka kartek papieru zwilżyć olejem, a następnie poddać je zniszczeniu w taki sposób, aby olej został rozprowadzony na całej powierzchni noży tnących Konserwację może wykonać jedynie konserwator lub serwis

ZASADY POSTĘPOWANIA W SYTUACJACH AWARYJNYCH

– o wadach i / lub uszkodzeniach maszyny należy niezwłocznie zawiadomić przełożonego
– maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być niezwłocznie zatrzymane i odłączone od zasilania
– bezwzględnie udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym
– w razie awarii maszyny stwarzającej zagrożenie dla otoczenia należy zastosować zrozumiałą i dostrzegalną sygnalizację ostrzegawczą i alarmową
– każdy zaistniały wypadek przy pracy zgłaszać swojemu przełożonemu, a stanowisko pracy pozostawić w takim stanie, w jakim nastąpił wypadek.

 

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy

BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy BHP szkolenia kursy  BHP szkolenia kursy